معماری مینیمال فرصتی برای فرار از دنیای پر هیاهو در حال حاضر، مینیمالیسم فقط با یک سبک طراحی مرتبط نیست، بلکه این روزها به شیوه زندگی ما تبدیل شده است. در این مقاله درباره منشا این جنبش قدرتمند و این که چه چیزی آن را متمایز می‌کند، آشنا می‌شویم. معماری مینیمالیستی چیست؟ معماری مینیمالیستی که گاهی به آن «مینیمالیسم» نیز گفته می‌شود، شامل استفاده از عناصر طراحی ساده، بدون تزئینات است. طرفداران مینیمالیسم بر این باورند که تلفیق محتوا و فرم یک طرح با ملزومات آن، "ماهیت واقعی معماری" را آشکار می کند. ساختن یک سازه مینیمال ساده و ابتدایی به نظر می رسد، اما وقتی وارد پروسه طراحی آن می شوید، با تفاوت های ظریف طراحی فضاها با حداقل چیزها رو به رو خواهید شد که یک چالش بزرگ برای طراحان است. سر منشا جنبش مینیمالیسم معماری مینیمالیسمی را می‌توان به چند سبک کلیدی معماری تقسیم بندی کرد: ذن ژاپنی، طرح‌های کوبیسم، طرح‌های De Stijl  و Bauhaus در دهه 1920. اگرچه هر یک از این سبک‌ها تاریخچه و ویژگی‌های خاص خود را دارند، اما همه آنها هدف یکسانی را دنبال می‌کردند. این سبک‌ها همه چیز را ساده نشان می‌دهند، چشم مخاطب را به سمت اهمیت دادن به نکات ضروری هدایت میکنند و در نتیجه فضایی بدون درهم‌ریختگی و آرام ایجاد می‌کنند. این رویکرد به معماری و طراحی پس از جنگ جهانی دوم به طور فزاینده‌ای محبوب شد و به لطف معماران مشهوری مانند لودویگ میس ون در روهه به رشد خود ادامه داد. در ایالات متحده، معماری مینیمالیستی در اوایل دهه 1960، همزمان با افزایش علاقه به آثار هنری مینیمالیستی، مطرح شد. ویژگی های کلیدی معماری مینیمالیستی، مانند دیگر جنبه‌های طراحی مینیمالیستی، با هدف کاهش هر چه بیش‌ترشلوغی بصری، یک ساختار را به حداقل ممکن کاهش می‌دهد؛ چرا که شعار این جنبش «کم‌تر بیش‌تر است» می‌باشد. این سبک بر ساختار، نور، مواد و فضا تاثیر می‌گذارد و این عناصر اساسی سازه را مهم جلوه می‌دهد و توجه را به ساده ترین شکل آن جلب می‌کند. سازه‌های مینیمال تقریباً به طور کامل فاقد ویژگی های زینتی هستند و خود سازه به نقطه کانونی تبدیل می‌شود. فقدان تزیینات به این معنا نیست که وجه بصری این سازه‌ها توجه مخاطبان را جلب نمی‌کند بلکه این سبک از سادگی برای ایجاد فضایی منحصر به فرد استفاده می‌کند. یکی از جنبه های کلیدی در دستیابی به این منظور، استفاده از فضای خالی است؛ با استفاده متفکرانه از این عنصر در معماری مینیمالیستی، از فضای خالی برای جلب توجه به عناصر کلیدی معماری یا عدم وجود آنها استفاده می‌شود. پالت های رنگی به کار رفته در این سبک مکمل مفهوم استفاده کمتر از حد ممکن است. سفید، خاکستری، سیاه یا سایر رنگ های خنثی مانند برنز به طور گسترده و از مصالح ساختمانی ساده مانند فولاد، سنگ، بتن و شیشه استفاده می شود. این مواد اغلب دارای رنگ‌های خنثی هستند، همچنین هسته ساختمان را تا حد ممکن ساده نگه می‌دارند و هرگونه تزئینات غیر ضروری را از نما حذف می‌کنند. در این نوع معماری از زوایای ساده و خطوط تمیز در سرتاسر سازه استفاده و اغلب تکرار می‌شود و به کل سازه نظم و سادگی می‌بخشد. اشکال هندسی در معماری مینیمالیستی رایج هستند، در حالی که از خطوط منحنی استفاده نمی‌شود. معماری مینیمالیستی در مقابل معماری معاصر معماری مینیمالیستی و معاصر اغلب با هم اشتباه گرفته می‌شوند. بسیاری از افراد ممکن است از هر دو کلمه برای توصیف یک سبک استفاده کنند. در حالی که هر دوی این سبک‌ها به دلیل طراحی ساده خود شناخته شده‌اند، معماری مینیمال و معاصر در واقع کاملاً متفاوت هستند. معماری مینیمالیستی به یک سبک معماری خاص اشاره دارد که هدف آن دستیابی به سادگی است. از سوی دیگر، معماری معاصر، سبکی دائماً در حال تغییر است که به طرح‌های معماری پرطرفدار در هر دوره از زمان اشاره دارد. بنابراین، یک ساختمان معاصر ساخته شده ده سال پیش ممکن است بسیار متفاوت از یک خانه معاصر ساخته شده در سال کنونی به نظر برسد. با این حال، هر ویژگی که یک خانه معاصر داشته باشد، همه آنها یک هدف دارند: شکستن قالب. معماری معاصر با استفاده از ویژگی‌ها، اشکال و فناوری‌های منحصربه‌فرد به دنبال جدا شدن از طرح‌های معماری رایج است. مزایا معماری مینیمالیستی  1.سادگی و ذهن آرام: مینیمالیسم متضاد با بی نظمی است. ما اغلب نمی پذیریم که دارایی‌های مادی ما به سلامت روانی و عاطفی مرتبط باشند، اما پیوند بین آنها غیرقابل انکار است. این فضاهای ساده به ما اجازه می‌دهند تا ذهن خود را از شلوغی دنیای اطرافمان دور کنیم. 2. صرفه جویی در پول: کمتر، بیشتر است؛ این ایدئولوژی برای طراحی فضا با اشیاء، رنگ و تزئینات کمتر در نماه، می تواند گزینه خوبی برای طراحی زیبا با بودجه کمتر باشد. اما همانطور که قبلا گفته شد، این یک کار ساده نیست، بلکه یک چالش برای طراح است. و در پایان، همه خواهان طراحی خوب با هزینه کمتر هستند. 3. کیفیت بر کمیت: مینیمالیسم در معماری به جای اینکه فضاها را با چیزهای زیادی پر کند، با ایده کیفیت به جای کمیت همراه است. فضای شما ممکن است وسایل و مصالح زیادی در اطراف نداشته باشد، اما مطمئناً نیازهای شما را برای حفظ ظرافت و زیبایی فضا برآورده می‌کند. 4. تعمیر و نگهداری آسان: اشیاء کمتر، اتاق را کمتر آشفته می کنند، بنابراین استفاده از آن و تمیز کردن آن آسان است و فقط سطوح صاف و خالی تمیز می شوند، نیازی به پاک کردن شکل‌های بی شمار قفسه ها نیست. معایب معماری مینیمالیستی 1. طراحی خسته کننده: برای بسیاری از افراد، پالت رنگ خنثی و فضاهای خالی به عنوان فضاهای خسته کننده بشمار می‌رود و ممکن است برای برخی از افراد این فضا بی روح به نظر برسد. البته این مشکل را می‌توان با استفاده از رنگ‌های گرم در کنار رنگ‌های خنثی تا حدودی برطرف کرد. 2. پیچیدگی روانی: مینیمالیسم یک روش زندگی است. اگر جدا شدن از گرانبهاترین چیزهایتان برایتان سخت است، شاید نتوانید با این سبک ارتباط برقرار کنید چرا که مینیمالیست بودن به معنای رهایی از اشیا بدون کاربرد است. 3. نمی تواند عیوب را بپوشاند: مینیمالیسم مترادف با فضای بازتر و مصنوعات کوچکتر است و بنابراین نمی‌توان عیوب جزئی طراحی را به راحتی پوشاند؛ مگر این که بخواهید از مفهوم مینیمال در طراحی داخلی سازه استفاده نکنید و عیوب را با عناصر و مصنوعات بپوشانید. همان طور که گفته شد معماری مینیمال در دنیای امروز طرفداران بسیاری دارد و در ایران نیز رشد فزاینده‌ای داشته است، در مقاله بعدی با معماران بزرگ و پیشگامان این سبک آشنا می‌شویم.

معماری ایرانی معماری ایرانی از 1500 تا 1800 که به عنوان اوایل دوره مدرن شناخته می شود، دارای عناصر معماری کاملاً متمایز مانند طاق های نوک تیز، استالاکتیت‌های معروف به "مقرنس" و گنبدهایی با تزئینات گلدار بود. کاشی‌های چند رنگ آبی، طلایی، فیروزه‌ای و سفید، فضای داخلی مساجد و کاخ‌ها و همچنین نوشته‌هایی به خط عربی با استناد به آیات قرآن می‌پوشاند. معماری شگفت انگیزی که در آن زمان به وجود آمد، تا به امروز به عنوان آثاری دیدنی باقی مانده است. تاریخچه معماری ایرانی معماری ایرانی در دوره بین 550 قبل از میلاد تا 330 قبل از میلاد ظهور کرد، یعنی حدود 2750 سال قدمت دارد.حتی پس از گذشت بیش از 3000 سال، برخی از عناصر طراحی معماری ایرانی پابرجا مانده‌اند که به خاطر مصالح به کار رفته در این بناها بوده است، این عناصر شامل سردرهای طاق بلند، ستون‌هایی با سرستون‌های براکت، ایوان یا تالار ستون‌دار، گنبد، طاق بیضی شکل وسیع در ورودی، حیاط چهار ایوانی، برج‌هایی که به سمت آسمان می‌رسند و ... می‌شود. علاوه بر تأثیر اقلیم، مصالح موجود، اهداف مذهبی و فرهنگ پیرامونی، حامیان نیز نقش تعیین کننده‌ای در توسعه معماری داشتند.  زیبایی برای ایرانیان باستان، مانند سایر تمدن های باستانی، از صفات الهی بوده است که آن را در معماری آن زمان هم می‌توان مشاهده کرد. معماری هخامنشی معماری هخامنشی معماری هخامنشی اقتباس و ترکیب کهن الگوهای مادهایی، آشوری، ایلامی، مصری، ایونیایی و اورارتویی بود. آنچه معماری هخامنشی را از هر یک از سبک های تشکیل دهنده آن متمایز می‌کرد، سبک خاص تلفیق آنها با عناصر محلی بود. همچنین سه عنصر اصلی در معماری هخامنشی وجود داشت که کاملاً ایرانی بودند: ستون‌ها، مقبره‌های صخره‌ای و پلکان. اگرچه ستون‌هایی در تمدن‌های مختلف باستانی ساخته شده‌اند، اما ستون‌هایی که در زمان هخامنشیان ساخته شده‌اند، ظریف‌ترین ستون‌هایی هستند که ساخته شده‌اند؛ این ستون‌ها بسیار بلند بودند و با فواصل نسبتاً زیادی از یکدیگر ساخته شده اند که فقط با یک محاسبه دقیق می‌توانستند ساخته شوند. ستون‌ها، نقش برجسته‌ها، کتیبه‌ها، زیگورات‌ها، تراس‌ها، برج‌های سنگی، پایه‌های سنگی، پلکان‌ها، سنگ‌فرش‌ها و غیره از کهن الگوهای معماری اولیه هخامنشیان بودند. معماری اشکانی و ساسانی معماری اشکانیان و ساسانیان عنصری به نام ایوان در زمان اشکانیان پدید آمد. تکامل تکنیک طاق‌کاری با خشت‌های گلی و همچنین آجرهای پخته‌شده، از ویژگی‌های عجیب این عصر بود. دیوارها و سقف ها نیز با گچ تزئین شده بودند. ایوان عظیمی به اتاق گنبدی شکلی که به عنوان تالار تماشاگران استفاده می‌شد ختم می‌شود که کهن الگوی معماری ساسانی بود که در بسیاری از کاخ‌ها تکرار می‌شد. استفاده از گچ به عنوان ملات که به سرعت سفت می‌شد، به عمارت های این دوره کمک کرد تا طاق ها را بدون نصب داربست برپا کنند. دیوارها با حکاکی، نقاشی دیواری و... تزئین شده بودند. هنر و معماری دوره ساسانی حتی مدتها پس از پایان امپراتوری آنها به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت. قرون اولیه شکل گیری معماری اسلامی از زمانی آغاز شد که اعراب در سال 637 امپراتوری ایرانیان را اشغال کردند. معماری پس از اسلام در ایران در دوران پس از اسلام بود که اشکال قدرتمند معماری ساسانیان اصلاح و توسعه یافت. بنابراین پتانسیل معماری ایرانی به معماری فوق العاده زیبایی تبدیل شد که متنوع‌تر و گویاتر از پیشینیان آن بود. اولویت در معماری دوران بعد از اسلام به مسجدسازی اختصاص داشت؛ در نظر گرفته شده بود که مساجد برای اعصار مستحکم باشند، به همین دلیل همواره مستحکم ترین بناها در معماری اسلامی بوده اند. مساجد به دو شکل عمده ساخته می‌شدند: مساجد با نمازخانه های پر از ستون مساجد کوچکتر متشکل از یک اتاق گنبدی شکل. ایرانیان تلاش خود را بر احیای میراث معماری خود مانند طاق‌ها، سقف‌های تاج‌دار، مخروطی، آجرهای بزرگ، طاق‌های بیضی شکل و غیره متمرکز کردند. آجرکاری در قالب نقوش مختلف و گاه گچ‌کاری روی آجر از ویژگی‌های معماری ایرانی بود. در دوران پس از اسلام ساخت انواع مقبره ها، برج ها و به ویژه مناره ها آغاز شد. معماری سلجوقی معماری سلجوقی در دوره سلجوقی، تعداد برج ها و مناره ها از مساجد بیشتر شد، با این حال، ساخت مساجد همچنان محور اصلی معماری بود. نوع مساجد گنبدی به الگوی غالب تبدیل شد و بعدها طرح چهار ایوانی بر ساختمان مسجد حاکمیت رسمی و همیشگی پیدا کرد. اجرای سلایق مختلف در اشکال مختلف طاقکاری وجه تمایز معماری دوره سلجوقی بود.  آجر و خشت لعاب‌دار به رنگ آبی روشن و تیره موجب شفاف‌تر کردن عناصر معماری و یا خوانایی بیشتر کتیبه‌های آجری شند. کارهای معرق با کاشی های تک رنگ در اواخر این عصر رایج شد. عصر سلجوقیان به عنوان دوره احیای هنر و تمدن اسلامی در ایران شناخته شده است. معماری ایلخانی معماری ایلخانی حدود 90 درصد آثار به جا مانده از دوران ایلخانی ماهیت مذهبی دارند. شاید بارزترین ویژگی معماری ایلخانی، آمادگی آن برای پیروی از نمونه های رایج عصر سلجوقی بود. در معماری ایران در زمان ایلخانیان از معرق‌کاری‌هایی با کاشی‌های رنگارنگ جدید استفاده می‌شد. معماری تیموری معماری تیموری در دوره تیموریان، معماری ایرانی دارای ترکیبی از کاشی‌های لعاب‌دار با رنگ روشن و تیره که برای نما به کار می‌رفت، نقش برجسته در ترکیب‌بندی‌های معرق، انواع طاق‌کاری‌ها و محاسبه دقیق اندازه و ابعاد عظیم و... بود. نمای بیرونی گنبدها با کاشی‌کاری‌هایی با طرح‌ها و خط‌های گوناگون تزیین شده بود. معماری صفوی معماری صفوی در زمان صفویان شبکه‌هایی از کاروانسراها در سراسر کشور برای تسهیل حمل‌ونقل و توسعه تجارت ایجاد شد و این معماری به طور مؤثری بر فعالیت‌های ساختمانی کشورهای دیگر تأثیر گذاشت. تأکید بر عظمت بناها که از زمان تیموریان آغاز شد، همچنان در بسیاری از آثار یک اصل بود و تقارن شعاعی به شکلی عالی اجرا می‌شد. گرایش رایجی در میان معماران به ساخت طاقچه‌ها یا حتی ورودی‌ها وجود داشت و بی‌تردید رنگ در معماری صفویه نقش محوری ایفا می‌کرد. معماری صفوی در واقع اوج مهارت و تجربه معماران ایرانی بود که در آن فرم های سنتی به راحتی در مقیاس های عالی به کار می رفت. همچنین در این دوره بسیاری از سازه‌های کاربردی مانند پل‌ها، بازارها، حمام‌ها، آب انبارها، سدها، برج‌های کبوتر و کاروانسراها ساخته شد. معماری زندی معماری زندی سلسله زند، معماری ای را ترویج می کرد که اساساً نگاهی به سرچشمه های معماری صفوی، سلجوقی و پیش از اسلام داشت و معماری هندی و اروپایی را اقتباس می کرد.آن‌چه که در معماری آن‌ها نوآورانه‌تر به نظر می‌رسید کاشی‌های لعابدار به رنگ جدید تقریبا صورتی و معروف به کاشی زند بود. معماری قاجاری معماری قاجاری مساجد زیادی در زمان قاجاریه ساخته شده‌اند که مساحت وسیعی با طرح چهار ایوانی دارند و دارای گنبد و پنجره برای ورود نور به بنا بوده‌اند. بسیاری از آثار دوره صفویه در دوره قاجاریه نوسازی شدند.  بناهای قاجاریه کاخ‌ها، عمارت‌ها، کوشک‌های ییلاقی‌، شکارگاه‌ها و نیز سازه‌های کاربردی مختلف بودند. هم‌چنین در دوره قاجار، معماری بناهای نظامی مورد توجه بسیاری قرار گرفت.

فناوری دیجیتال، پیشگام در ساخت و ساز یکی از دلایل آن  استفاده از مواد خام مانند سیمان، فولاد و شیشه، به همراه اقلام تکمیل کننده مانند پنجره ها، درها، تهویه مطبوع  و... است، علاوه بر  پیچیدگی ساخت با این مصالح، تعداد زیادی از فعالان بازار شامل تولیدکنندگان بزرگ، فروشندگان و پیمانکار ان هستند که بسیاری از آنان همچنان برای انجام تجارت به دست دادن و دستگاه های فکس متکی هستند! اما روند دیجیتالی شدن زندگی انسان اجتناب ناپذیر است چرا که انسان امروز، خواهان راحتی بیش‌تر در تمام ابعاد زندگی خود است، پس برای در دست گرفتن بازار و رقابت بهتر باید به تحول اساسی فکر کرد. هدف مدرنیزه شدن صنعت ساخت و ساز چالشی اساسی در زمینه تکنولوژی دارد چرا که همان طور که گفته شد تعامل انسانی در این صنعت نقش پر رنگی ایفا می‌کند و مشکلات اغلب، توسط افراد حاضر در پروژه رفع می‌شوند. اما هدف از تحول دیجیتال در این صنعت حذف نیروی انسانی نیست، بلکه کاهش نیاز به کار مجدد و کارآمدتر کردن فرآیند مدیریت ساخت و ساز است. در دنیای مدرن امروز هر شرکت باید به آرامی فرآیند ساخت و ساز را در تمام مراحل طراحی، ساخت و تحویل کار متمایز، کارآمد و  آسان کند. با ترکیب هر دو روش مدیریت و  ساخت و ساز مبتنی بر فناوری، فرآیند ساخت و ساز کارآمدتر می شود و در نتیجه برای مشتری ارزش ایجاد می‌کند. موانع فرآیند ساخت و ساز دارای دو مرحله بسیار مهم است: طراحی و سپس ساخت و ساز. اما بین این دو مرحله ناهماهنگی وجود دارد چرا که ممکن است طراحی ساختمان بارها تغییر کند یا اصلاح شود در حالی که فرایند ساخت و ساز پیش از آن آغاز شده است. یکی از موانع اصلی در دیجیتالی شدن صنعت ساخت و ساز این است که بخش‌های قابل توجهی از این فرآیند در محل انجام می‌شود؛  مانند چیدن آجر، رنگ‌آمیزی، گچ‌کاری و ... و اگر این فرایندها بخواهند دیجیتالی شوند جای نیروی کار انسانی قرار می‌گیرند. اما مدیریت ساخت و ساز دیجیتال، منبعی کاربردی از اطلاعات را ارائه می دهد که برای همه ذینفعان یک پروژه قابل دسترسی است. این محیط‌های داده‌ای متصل، مشارکت‌ها و همکاری‌های جدید را هدایت می‌کنند، جریان کار ساخت‌وساز را بهبود می‌بخشند، چرخه‌های عمر پروژه را کوتاه می‌کنند و به نتایج بهتری منجر می‌شوند.  تحول دیجیتال و بهینه سازی صنعت ساخت و ساز تحول دیجیتال به عنوان فرآیند ادغام فناوری در تمام جنبه های یک کسب و کار است. برای ساخت و ساز، این تحول به معنای به کارگیری ابزارهای دیجیتال و فناوری است که از داده ها برای کارآمدتر، مولدتر و ایمن تر کردن عملیات استفاده می‌کنند. ابزارها و راه حل های دیجیتال اغلب در تلفن‌های هوشمند کارمندان میدانی، سرکارگران و سرپرستان پروژه قرار می‌گیرند تا کارهای روزمره مانند مدیریت زمان، هزینه کار و مدیریت تجهیزات تا ثبت سفارشات، خرید، ایمنی و حوادث خطر و فرم های گزارش میدانی را مدیریت کنند.تحول دیجیتال یک سرمایه گذاری هوشمند و صرفه جویی در هزینه است، همچنین با بهره وری و ارتباطات بهینه در سراسر صنعت، عصر جدیدی از ساخت و ساز را آغاز می کند. مزایای تحول دیجیتال مدیران ساخت‌وساز آینده‌نگر  در پی رسیدن به فناوری دیجیتال هستند تا ارتباطات بلادرنگ را امکان‌پذیر کنند و همکاری، کارایی و ایمنی را بهبود بخشند تا پروژه‌ها را در مسیر پیشرفت نگه دارند. در اینجا پنج راه برای بهینه سازی صنعت ساخت و ساز توسط تحول دیجیتال بیان شده است: ۱. بهره وری کارکنان  روش های سنتی و آنالوگ اغلب مملو از خطاهای انسانی هستند، فرآیندها را کند می کنند، هیچ روش مناسبی برای جمع آوری و یا تجزیه و تحلیل داده ها ارائه نمیدهند، و هزینه بر هستند. از طرف دیگر بسیاری از شرکت‌ها نمی‌توانند مقیاس واقعی عملیات خود را به درستی انجام دهند، زیرا گرفتار کاغذبازی شده‌اند. با استفاده از ابزارهای دیجیتال، شرکت‌ها می‌توانند با کاهش خطای انسانی و ساده‌سازی فرآیندهای کسب‌وکار خود، سود کسب کنند. راه‌حل‌های فنی مناسب می‌توانند با حذف کارهای غیرضروری و افزایش ارتباطات و گزارش‌دهی شرکت، بهره‌وری را افزایش دهند. ۲. کاهش وقت  در دو سال گذشته که جهان با کوید-19 مواجه بود و بسیاری از مشاغل تعطیل شده بودند اما صنعت ساخت و ساز به انجام پروژه‌های خود ادامه داد و  این امر از طریق تحول دیجیتال امکان پذیر شد. ابزارهای دیجیتالی در دست کارگران میدانی، مدیران پروژه و کارکنان اداری به این معنی است که شرکت ها می‌توانند عملیات خاصی را به صورت آنلاین انجام دهند و داده ها را مستقیماً از میدان جمع آوری کنند. کارگران می‌توانند از طریق تلفن‌های هوشمند خود مسائل ایمنی و خطرات را گزارش کنند و همچنین کار روزانه خود را بدون تماس با کارگر دیگری پیگیری کنند. ۳. کاهش هزینه های بلند مدت  برخی از پیمانکاران از هزینه‌های مرتبط با تبدیل دیجیتالی کسب‌وکارها چشم پوشی می‌کنند چرا که عدم اجرای فناوری بسیار پرهزینه‌تر است. یک شرکت بتن واقع در تگزاس، یک پلت فرم نیروی کار سیار را در ترکیب تحول دیجیتال خود ادغام کرد تا فرم‌های کاغذی درخواست مواد برای سفارش حذف شود. با استفاده از فرم‌های دیجیتال، کارکنان دفتر شرکت سفارش‌های خرید را سریع‌تر و قیمت‌های بهتری را با اطلاعات دقیق‌تر دریافت کردند و ۱۵۴۰۰۰ دلار در مواد صرفه‌جویی کردند. هر شرکتی که منابع دیجیتال خود را گسترش دهد، شاهد کاهش هزینه‌های بیشتری خواهد بود. ۴. داده های تلفیقی  تیم های ساختمانی اغلب در سیلوهای اطلاعاتی کار می کنند. با پذیرش تحول دیجیتال و استفاده موثر از ابزارهای دیجیتالی در دسترس، شرکت‌های ساختمانی می‌توانند تیم‌های مستقل خود را به هم متصل کرده و کار، ایمنی، خرید، مدیریت تجهیزات را در یک مکان ادغام کنند و با ادغام و همگام سازی داده ها در بخش ها و تیم ها، عملیات خود را هماهنگ کنند و تصمیمات بهتری بگیرند. ۵. رقابت در بازار توسعه دهندگان و مالکان اکنون در هنگام ارزیابی پیشنهادها به دنبال فناوری یک پیمانکار هستند و مشتریان می‌خواهند با شرکت‌هایی کار کنند که پروژه را در زمان مقرر و در حد بودجه تکمیل کنند؛ چرا که فناوری به دید بهتر پروژه ها کمک می‌کند. فناوری امروزی به شرکت ها اجازه می‌دهد زمان، هزینه های شغلی و پیشرفت پروژه را در یک مکان جمع آوری کنند. این داده‌ها اغلب در یک جا جمع‌آوری می‌شوند و با یک سیستم ERP یکپارچه می‌شوند که مدیران پروژه و  مشتریان، می‌توانند تصاویر دقیقی از هزینه‌های کار و تولید در زمان واقعی دریافت کنند. در پایان تحول دیجیتال یک فرآیند مستمر است و یک شبه اتفاق نمی‌افتد و به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا عملیات را ساده‌تر کنند، هزینه‌ها را کاهش دهند و به اهداف خود دست یابند. هر گامی برای دیجیتالی کردن عملیات ساخت و ساز گامی به سوی تحول دیجیتال و سرمایه گذاری بر روی صرفه جویی در زمان و هزینه ها برای سال های آینده است.