نکته‌ی مهم درباره‌ی داشتن یک سبک زندگی فعال این است که شما مجبور نیستید در طی یک هفته خودتان را برای ورزش نکردن و کم نشدن وزن‌تان سرزنش کنید، بلکه باید سعی کنید تا عادت‌های خود را تغییر دهید. قطعا تغییر در سبک زندگی و عادت‌های شما دشوارتر از رعایت یک رژیم برای مدتی کوتاه است. از طرفی نگه داشتن برنامه‌های ورزشی برای همیشه کاری دشوار است. داشتن یک سبک زندگی فعال به شما کمک می‌کند تا احساس بهتری داشته باشید، برای انجام هر کاری انرژی بیشتری داشته باشید و مشکلات جسمی و بیماری کمتری را تجربه کنید. تغییر در سبک زندگی باعث می‌شود تا شما در هر شرایطی بدون تحمل فشارهای جسمی و روانی، فعالیت کنید. در ادامه چند نکته برای داشتن یک سبک زندگی فعال را مرور خواهیم کرد. ۱. خودتان را مجبور به انجام فعالیت کنید هر چیزی بهتر از هیچ چیز است! انجام چند حرکت ساده قبل از خواب، ۱۰ دقیقه پیاده‌روی در اطراف ساختمان، دویدن به دنبال بچه‌ها در پارک و…؛ همه‌ی این فعالیت‌ها مهم هستند. اگر مشغله‌ی زیادی دارید، می‌توانید چند فعالیت بدنی فشرده را در طول روز انجام دهید. زمانی که منتظر هستید تا تمرینات فوتبال فرزندتان تمام شود، به پیاده‌روی بروید. موقع درست کردن غذا، مقداری فعالیت و حرکت اضافه انجام دهید. حتی در زمان استراحت هم می‌توانید بعضی از حرکات کششی آسان را انجام دهید. همه این‌ها با هم جمع می‌شود. شاید وقت کافی برای یک پیاده‌روی ۶۰ دقیقه‌ای را ندارید، اما می‌توانید در ۲ نوبت، در حین انجام دادن کارهایتان، ۱۰ دقیقه هم پیاده‌روی کنید. همه این فعالیت‌های کوچک همیشه بهتر از انجام ندادن هیچ فعالیت بدنی است! ۲. فعالیت‌های بدنی سرگرم‌کننده انجام دهید سبک زندگی فعال فقط انجام تمرینات روزانه در باشگاه نیست! این موضوع درباره‌ی پیدا کردن راه‌هایی برای تناسب اندام و فعالیت در کل روز شماست که می‌توانند سرگرم‌کننده هم باشند. در ادامه چند پیشنهاد داریم که می‌توانید از آن‌ها ایده بگیرید. با خانواده‌ی خود بازی‌های ویدیویی انجام دهید؛ بازی‌هایی که لحظه‌های شادی را برای شما می‌سازند و در عین حال شما را مجبور به فعالیت می‌کنند. به یک باشگاه تنیس محلی بروید و چند توپ را به هم بزنید. به یک دوچرخه سواری بروید یا در پارک توپ بازی کنید. برای پیاده‌روی بعد از ظهر در آخر هفته، در جاده‌ای زیبا رانندگی کنید. در حین انجام دادن کارهای خانه، موزیک دلخواهتان را بشنوید. ۳. برای خودتان هدف تعیین کنید تعیین اهداف بهترین راه برای رسیدن به هر موفقیتی است. برای چند روزی که می‌خواهید در هفته فعال باشید یا حتی برای چند دقیقه، هدف تعیین کنید. سالم بودن و فعالیت داشتن به خودی خود اتفاق نمی‌افتد! بدون تعیین اهداف، می‌توانید هفته‌ها بدون اینکه در فکر انجام فعالیت باشید، زندگی کنید و این برخلاف داشتن یک سبک زندگی فعال است. برای شروع هدف‌های کوچک را در نظر بگیرید؛ برای مثال چند ساعت پیاده‌روی در یک هفته، طی کردن چند کیلومتر با دوچرخه برای دو هفته و… . ۴. از تقویم استفاده کنید تقویم موفقیت‌های خود را با یک تقویم پیگیری کنید. یک تقویم دیواری یا رومیزی تهیه کنید و در اتاق خود قرار دهید. حتی می‌توانید یک الگوی تقویم رایگان را از اینترنت دانلود کنید و برای ماه‌های مختلف آن‌ها را چاپ کنید. حالا هر روزی که فعالیتی را انجام داده‌اید، روی تقویم علامت بزنید. با این روش متوجه خواهید شد که در طول هفته چند روز و برای چه مدت فعالیتی را انجام داده‌اید. نباید اجازه بدهید که بدون انجام فعالیت، هفته‌ها پشت سر هم بگذرند! این روش، پیگیری سطح فعالیت‌های شما را آسان خواهد کرد. ۵. اجتماعی باشید هنگامی که فعالیتی را با دوستان و خانواده‌ی خود انجام می‌دهید، متوجه سختی آن نمی‌شوید. به جای بیرون رفتن برای غذا خوردن یا رفتن به سینما، دوستان خود را دعوت کنید که با شما به کلاس‌های تناسب اندام بیایند یا با هم پیاده‌روی کنید؛ به استخر یا زمین بازی بروید و با بچه‌ها بازی کنید. برای بیرون بردن حیوانات خانگی خود با هم قرار بگذارید. گپ زدن در حین پیاده‌روی‌های طولانی، در کنار هم بودن و خندیدن، سختی انجام هر فعالیتی را از ذهن شما دور خواهد کرد. ۶. راحت بگیرید خوب است که بتوانید هر روز به مدت یک یا دو ساعت به باشگاه بروید، اما این کار همیشه راحت و در دسترس نیست. یکی از روش‌های مناسب برای داشتن یک سبک زندگی فعال، نگه داشتن یک وسیله‌ی ورزشی مثل یک دوچرخه‌ی ثابت در اتاق نشیمن شماست. با این روش، شما هر شب برنامه‌ی دلخواه خود را از تلویزیون تماشا می‌کنید و در عین حال کمی هم ورزش می‌کنید! می‌توانید فضای اتاق نشیمن خود را کمی خلوت کنید تا برای انجام تمرینات کششی در هر زمان از روز راحت باشید. نیازی نیست که به طور مداوم عضو یک باشگاه ورزشی باشید تا برای همیشه به وسیله‌های تناسب اندام دسترسی داشته باشید. شما به‌راحتی می‌توانید در هر زمان که دوست دارید حتی در خانه‌ی خود به هر روشی فعالیت کنید. ۷. از یک دستبند سلامتی یا برنامه‌های تناسب اندام کمک بگیرید در حال حاضر گزینه‌های زیادی برای پیگیری تناسب اندام شما در دسترس است. می‌توانید یک اپلیکیشن گام‌شمار را در تلفن همراه خود نصب کنید یا از یک ساعت هوشمند برای پیگیری فعالیت‌های خود استفاده کنید. اینکه ببینید در طول روز چقدر راه می‌روید و حرکت می‌کنید، باعث انگیزه‌ی بیشتر شما خواهد شد. بعضی از دستبندهای سلامتی به شما اعلام می‌کنند که مدت زیادی بی‌تحرک بوده‌اید. برای داشتن یک سبک زندگی فعال‌تر، به جای اینکه در تمام روز پشت میز خود بنشینید باید هر چند وقت یک بار بلند شوید و قدم بزنید. داشتن این ابزارها در این راه به شما کمک خواهد کرد. ۸. هرگز پیاده‌روی روزانه را دست کم نگیرید اولویت زندگی خود را برای پیاده‌روی‌های روزانه قرار دهید. این یک زمان آرام و با کیفیت برای سپری کردن اوقات در کنار هم خواهد بود. یکی از سالم‌ترین فعالیت‌هایی که می‌توانید برای خود و خانواده‌تان انجام دهید عادت به پیاده‌روی روزانه است که لازم نیست خیلی طولانی باشد. ۲۰ تا ۳۰ دقیقه پیاده‌روی در روز، برای سلامت جسمی و روانی شما بسیار مفید خواهد بود. ضمن اینکه با عادت به انجام این کار، پس از گذشت مدت زمان طولانی سبک زندگی فعال‌تری هم خواهید داشت. در پایان انجام فعالیت‌های کوچک را در برنامه‌ی خود قرار دهید و مطمئن باشید که در طولانی مدت جزء عادت‌ها و روتین زندگی شما قرار خواهند گرفت. ایده‌هایی که برای داشتن یک سبک زندگی فعال مطرح شد، به تغییرات شدیدی در زندگی روزمره‌ی شما احتیاج ندارند، اما قطعا به تغییر عادت‌ها و در نتیجه سلامتی بهتر منجر خواهند شد.

معماری ایرانی معماری ایرانی از 1500 تا 1800 که به عنوان اوایل دوره مدرن شناخته می شود، دارای عناصر معماری کاملاً متمایز مانند طاق های نوک تیز، استالاکتیت‌های معروف به "مقرنس" و گنبدهایی با تزئینات گلدار بود. کاشی‌های چند رنگ آبی، طلایی، فیروزه‌ای و سفید، فضای داخلی مساجد و کاخ‌ها و همچنین نوشته‌هایی به خط عربی با استناد به آیات قرآن می‌پوشاند. معماری شگفت انگیزی که در آن زمان به وجود آمد، تا به امروز به عنوان آثاری دیدنی باقی مانده است. تاریخچه معماری ایرانی معماری ایرانی در دوره بین 550 قبل از میلاد تا 330 قبل از میلاد ظهور کرد، یعنی حدود 2750 سال قدمت دارد.حتی پس از گذشت بیش از 3000 سال، برخی از عناصر طراحی معماری ایرانی پابرجا مانده‌اند که به خاطر مصالح به کار رفته در این بناها بوده است، این عناصر شامل سردرهای طاق بلند، ستون‌هایی با سرستون‌های براکت، ایوان یا تالار ستون‌دار، گنبد، طاق بیضی شکل وسیع در ورودی، حیاط چهار ایوانی، برج‌هایی که به سمت آسمان می‌رسند و ... می‌شود. علاوه بر تأثیر اقلیم، مصالح موجود، اهداف مذهبی و فرهنگ پیرامونی، حامیان نیز نقش تعیین کننده‌ای در توسعه معماری داشتند.  زیبایی برای ایرانیان باستان، مانند سایر تمدن های باستانی، از صفات الهی بوده است که آن را در معماری آن زمان هم می‌توان مشاهده کرد. معماری هخامنشی معماری هخامنشی معماری هخامنشی اقتباس و ترکیب کهن الگوهای مادهایی، آشوری، ایلامی، مصری، ایونیایی و اورارتویی بود. آنچه معماری هخامنشی را از هر یک از سبک های تشکیل دهنده آن متمایز می‌کرد، سبک خاص تلفیق آنها با عناصر محلی بود. همچنین سه عنصر اصلی در معماری هخامنشی وجود داشت که کاملاً ایرانی بودند: ستون‌ها، مقبره‌های صخره‌ای و پلکان. اگرچه ستون‌هایی در تمدن‌های مختلف باستانی ساخته شده‌اند، اما ستون‌هایی که در زمان هخامنشیان ساخته شده‌اند، ظریف‌ترین ستون‌هایی هستند که ساخته شده‌اند؛ این ستون‌ها بسیار بلند بودند و با فواصل نسبتاً زیادی از یکدیگر ساخته شده اند که فقط با یک محاسبه دقیق می‌توانستند ساخته شوند. ستون‌ها، نقش برجسته‌ها، کتیبه‌ها، زیگورات‌ها، تراس‌ها، برج‌های سنگی، پایه‌های سنگی، پلکان‌ها، سنگ‌فرش‌ها و غیره از کهن الگوهای معماری اولیه هخامنشیان بودند. معماری اشکانی و ساسانی معماری اشکانیان و ساسانیان عنصری به نام ایوان در زمان اشکانیان پدید آمد. تکامل تکنیک طاق‌کاری با خشت‌های گلی و همچنین آجرهای پخته‌شده، از ویژگی‌های عجیب این عصر بود. دیوارها و سقف ها نیز با گچ تزئین شده بودند. ایوان عظیمی به اتاق گنبدی شکلی که به عنوان تالار تماشاگران استفاده می‌شد ختم می‌شود که کهن الگوی معماری ساسانی بود که در بسیاری از کاخ‌ها تکرار می‌شد. استفاده از گچ به عنوان ملات که به سرعت سفت می‌شد، به عمارت های این دوره کمک کرد تا طاق ها را بدون نصب داربست برپا کنند. دیوارها با حکاکی، نقاشی دیواری و... تزئین شده بودند. هنر و معماری دوره ساسانی حتی مدتها پس از پایان امپراتوری آنها به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت. قرون اولیه شکل گیری معماری اسلامی از زمانی آغاز شد که اعراب در سال 637 امپراتوری ایرانیان را اشغال کردند. معماری پس از اسلام در ایران در دوران پس از اسلام بود که اشکال قدرتمند معماری ساسانیان اصلاح و توسعه یافت. بنابراین پتانسیل معماری ایرانی به معماری فوق العاده زیبایی تبدیل شد که متنوع‌تر و گویاتر از پیشینیان آن بود. اولویت در معماری دوران بعد از اسلام به مسجدسازی اختصاص داشت؛ در نظر گرفته شده بود که مساجد برای اعصار مستحکم باشند، به همین دلیل همواره مستحکم ترین بناها در معماری اسلامی بوده اند. مساجد به دو شکل عمده ساخته می‌شدند: مساجد با نمازخانه های پر از ستون مساجد کوچکتر متشکل از یک اتاق گنبدی شکل. ایرانیان تلاش خود را بر احیای میراث معماری خود مانند طاق‌ها، سقف‌های تاج‌دار، مخروطی، آجرهای بزرگ، طاق‌های بیضی شکل و غیره متمرکز کردند. آجرکاری در قالب نقوش مختلف و گاه گچ‌کاری روی آجر از ویژگی‌های معماری ایرانی بود. در دوران پس از اسلام ساخت انواع مقبره ها، برج ها و به ویژه مناره ها آغاز شد. معماری سلجوقی معماری سلجوقی در دوره سلجوقی، تعداد برج ها و مناره ها از مساجد بیشتر شد، با این حال، ساخت مساجد همچنان محور اصلی معماری بود. نوع مساجد گنبدی به الگوی غالب تبدیل شد و بعدها طرح چهار ایوانی بر ساختمان مسجد حاکمیت رسمی و همیشگی پیدا کرد. اجرای سلایق مختلف در اشکال مختلف طاقکاری وجه تمایز معماری دوره سلجوقی بود.  آجر و خشت لعاب‌دار به رنگ آبی روشن و تیره موجب شفاف‌تر کردن عناصر معماری و یا خوانایی بیشتر کتیبه‌های آجری شند. کارهای معرق با کاشی های تک رنگ در اواخر این عصر رایج شد. عصر سلجوقیان به عنوان دوره احیای هنر و تمدن اسلامی در ایران شناخته شده است. معماری ایلخانی معماری ایلخانی حدود 90 درصد آثار به جا مانده از دوران ایلخانی ماهیت مذهبی دارند. شاید بارزترین ویژگی معماری ایلخانی، آمادگی آن برای پیروی از نمونه های رایج عصر سلجوقی بود. در معماری ایران در زمان ایلخانیان از معرق‌کاری‌هایی با کاشی‌های رنگارنگ جدید استفاده می‌شد. معماری تیموری معماری تیموری در دوره تیموریان، معماری ایرانی دارای ترکیبی از کاشی‌های لعاب‌دار با رنگ روشن و تیره که برای نما به کار می‌رفت، نقش برجسته در ترکیب‌بندی‌های معرق، انواع طاق‌کاری‌ها و محاسبه دقیق اندازه و ابعاد عظیم و... بود. نمای بیرونی گنبدها با کاشی‌کاری‌هایی با طرح‌ها و خط‌های گوناگون تزیین شده بود. معماری صفوی معماری صفوی در زمان صفویان شبکه‌هایی از کاروانسراها در سراسر کشور برای تسهیل حمل‌ونقل و توسعه تجارت ایجاد شد و این معماری به طور مؤثری بر فعالیت‌های ساختمانی کشورهای دیگر تأثیر گذاشت. تأکید بر عظمت بناها که از زمان تیموریان آغاز شد، همچنان در بسیاری از آثار یک اصل بود و تقارن شعاعی به شکلی عالی اجرا می‌شد. گرایش رایجی در میان معماران به ساخت طاقچه‌ها یا حتی ورودی‌ها وجود داشت و بی‌تردید رنگ در معماری صفویه نقش محوری ایفا می‌کرد. معماری صفوی در واقع اوج مهارت و تجربه معماران ایرانی بود که در آن فرم های سنتی به راحتی در مقیاس های عالی به کار می رفت. همچنین در این دوره بسیاری از سازه‌های کاربردی مانند پل‌ها، بازارها، حمام‌ها، آب انبارها، سدها، برج‌های کبوتر و کاروانسراها ساخته شد. معماری زندی معماری زندی سلسله زند، معماری ای را ترویج می کرد که اساساً نگاهی به سرچشمه های معماری صفوی، سلجوقی و پیش از اسلام داشت و معماری هندی و اروپایی را اقتباس می کرد.آن‌چه که در معماری آن‌ها نوآورانه‌تر به نظر می‌رسید کاشی‌های لعابدار به رنگ جدید تقریبا صورتی و معروف به کاشی زند بود. معماری قاجاری معماری قاجاری مساجد زیادی در زمان قاجاریه ساخته شده‌اند که مساحت وسیعی با طرح چهار ایوانی دارند و دارای گنبد و پنجره برای ورود نور به بنا بوده‌اند. بسیاری از آثار دوره صفویه در دوره قاجاریه نوسازی شدند.  بناهای قاجاریه کاخ‌ها، عمارت‌ها، کوشک‌های ییلاقی‌، شکارگاه‌ها و نیز سازه‌های کاربردی مختلف بودند. هم‌چنین در دوره قاجار، معماری بناهای نظامی مورد توجه بسیاری قرار گرفت.

عکاسی مینیمال اگر به دنبال راهی برای بیان مفهوم خود به ساده‌ترین شکل ممکن هستید، عکاسی مینیمال ژانری است که می‌توانید انتخاب کنید. در این مقاله، ما نگاهی به تعریف هنر مینیمالیستی، اجزای کلیدی عکاسی مینیمالیستی و همچنین چگونگی شروع به ساختن تصاویر مینیمال خواهیم داشت. عکاسی مینیمال، دریچه‌ای به سادگی عکاسی مینیمال ژانری است که بر سادگی تمرکز دارد. این بدان معناست که تمامی اجزای غیر ضروری را حذف می‌کند چرا که می‌خواهد معنا را با کمترین پیچیدگی ممکن به مخاطب منتقل کند. جنبش مینمیال در دهه 60 آمریکا برای اجتناب از تجمل‌گرایی اتفاق افتاد و تا امروز در موارد مختلفی از جمله معماری، طراحی و عکاسی از آن استفاده می‌شود. اصل کلیدی حال که مفهوم این ژانر عکاسی را یاد گرفته‌اید، وقت یادگیری اصول آن است. برای گرفتن عکس های مینیمالیستی، مهم است که یاد بگیرید جهان اطراف خود را با معنای دیگری ببینید. به جای توجه به مناظر وسیع و پر کردن کادر با انبوهی از سوژه‌ها برای حفظ چشم بیننده بر روی تصویر خود، در عوض روی ساده نگه داشتن آن با به حداقل رساندن حواس پرتی تمرکز کنید، این اصل کلیدی این سبک از عکاسی است. در ابتدا توسعه این مهارت ممکن است دشوار باشد. غریزه ما به عنوان انسان، این است که همه چیز را در محیط اطراف خود ببینیم. با این حال با تمرین و تکرار می‌توانید بر این غریزه غلبه کنید. برای این کار باید به دنبال سوژه‌های جذاب بگردید، این سوژه‌ها در همه جا از داخل خانه گرفته تا فضای باز در حیاط خلوت شما، در سراسر شهر، در ساحلی کنار دریا و ... وجود دارند. فقط باید بتوانید ظرافت و سادگی موجود در آن‌ها را ببینید. در ادامه نکات مربوط به این سبک عکاسی را می‌بینیم: 1. سادگی ساده نگه داشتن یک عکس به معنای کسل کننده بودن آن نیست. در واقع، یک رویکرد مینیمالیستی نیازمند تفکر دقیق، مشاهده و خلاقیت است و باید توانایی حذف اشیا اضافی را در عکس داشته باشید؛ هرچه بتوانید شلوغی‌های بیشتری را از عکس‌های خود حذف کنید، مینیمالیست‌تر خواهند بود. در واقع باید سعی کنید که سوژه خود را از فضای اطرافش جدا کنید.برای این کار باید در اطراف سوژه خود حرکت کنید تا زمانی که راهی برای جداسازی آن پیدا کنید. برای تغییر زاویه دید و حذف حواس‌پرتی‌های ناخواسته در کادر، دوربین را رو به پایین یا رو به آسمان بگیرید. اگر تغییر دیدگاه بشما را به هدف نمی‌رساند، از عمق کم میدان کم استفاده کنید تا پس زمینه خود را از  سوژه اصلی جدا کنید، هم‌چنین ایجاد بوکه می‌تواند طیف‌های ظریف و ملایمی را به فضای منفی اضافه کند. 2.فضای منفی فضای منفی عنصری است که تعیین می کند چشم چه‌قدر آزادانه در تصویر حرکت کند و چشم را به مکانی برای استراحت هدایت می‌کند. در طول روز شاهد فضاهای منفی بسیاری مانند آسمانی ابری، دریاچه‌ای آرام، پوششی از برف، مه غلیظ ، دیواری بدون تزئینات و ... در اطرافمان هستیم که این فضاها می‌توانند صاف، بافت دار، رنگی و/یا حتی حاوی برخی جزئیات باشند. باید سعی کنید که در تصاویر خود از این فضاهای طبیعی بهره ببرید. شاید فضای منفی در برخی موارد  باعث کوچک شدن سوژه شود اما  حواس را از سوژه اصلی پرت نمی‌کند بلکه آن را برجسته‌تر می‌کند. 3.ترکیب بندی قدرتمند ترکیب بندی در عکاسی مینیمالیسم بسیار پر اهمیت است. قرارگیری جذاب سوژه در جای مناسب باعث می‌شود که چشم بیننده روی سوژه متمرکز شود. در این سبک اغلب می‌توان از قانون یک سوم استفاده کرد،  این تکنیک به حرکت دادن چشم از چپ به راست یا بالا به پایین کمک می کند و تعادلی را بدون تقارن کامل ایجاد می کند. 4. رنگ‌ ها در حالی که بسیاری از عکاسان از رنگ‌های سیاه و سفید برای عکس‌های مینیمال خود استفاده می‌کنند، استفاده از رنگ‌های مختلف به تصویر شما جذابیت می‌بخشد. نکته مهم این است که برای استفاده از رنگ‌‌ها در این سبک باید از رنگ‌های مکمل استفاده کنید و اینکه چگونه آن رنگ ها سادگی شما را تکمیل می کنند. اما نباید در استفاده از رنگ‌ها اغراق کنید؛ استفاده از  یک یا دو رنگ می تواند چشم مخاطب  را به خود جلب کند، و این رنگ، مکمل فضای منفی می‌شود. چه از سیاه و سفید یا رنگ‌هاس دیگر در عکاسی مینیمالیستی خود استفاده کنید، باید کنتراست در تُن ها وجود داشته باشد وگرنه سوژه شما در دریای وسعت محو می شود.. 5. خطوط و اشکال اگر به دور و بر خود خوب نگاه کنید اشکال و خصوط مختلفی مثل مثلث، دایره، مربع و خطوطی هم‌چون خطوط موازی، متقاطع و .... می‌بینید. خطوط پیشرو چشم ها را به سمت سوژه هدایت می کند و می تواند به احساس انزوا، جدایی، فاصله و مقیاس بیننده کمک کند و اشکال برای ایجاد حس انتزاعی در کادر شما می‌توانند مورد استفاده قرار بگیرند. 6. انتخاب لنز مناسب مینیمالیسم اغلب از سوژه‌های کوچک در کادر استفاده می کند که به دو چیز نیاز دارد: 1. میدان دید وسیع 2. فاصله زیاد بین عکاس و سوژه. شما می توانید با یک لنز زاویه واید به میدان دید وسیعی دست یابید و با استفاده از لنز تله فوتو از فاصله دور عکس های مینیمالیستی بگیرید. اما لنز تله‌فوتو برای همه جا مناسب نیست! به عنوان مثال اگر در شهری با کوچه‌های باریک عکاسی می‌کنید، فاصله کانونی 200 میلی‌متری برای داشتن جلوه‌ای کوچک در قاب بسیار سخت است و لنز با زاویه دید واید انتخاب بهتری خواهد بود.از سوی دیگر، لنزهای زاویه واید همیشه کاربردی نیستند؛ اگر بخواهید عکس‌های مینیمالیستی از کوه‌های دور در برابر آسمان طوفانی بگیرید، چه؟ برای این عکس‌ها که سوژه از شما دور است باید لنز تله فوتو در اختیار داشته باشید. بنابراین قبل از اینکه بیرون بروید، به سوژه هایی که می خواهید عکاسی کنید فکر کنید تا بتوانید از لنز مناسب استفاده کنید. 7. ساده سازی پس از ثبت عکس گاهی اوقات شما می‌خواهید یک عکس مینیمال را ثبت کنید اما در کادر شما اشیا اضافی وجود دارد که نمی‌خواهید با تغییر زاویه آن‌ها را حذف کنید.مثلا می‌خواهید از غروب آفتاب در برابر یک کوه عکس بگیرید اما بر روی کوه یک تیر چراغ برق قرار دارد؛ در این‌جا با تغییر زوایه، شکل کوه بهم می‌ریزد. شما می‌توانید عکس را با زاویه دلخواه‌تان ثبت کنید و بعدا در فوتوشاپ با Clone Stamp  و یا Healing Brush آن را حذف کنید. فقط عادت نکنید که هر بار که از صحنه‌ای عکس می گیرید فکر کنید «می توانم بعداً آن را حذف کنم»؛ در این صورت، شما تنبل خواهید شد و پیشرفت عکاسی شما متوقف می‌شود! به‌علاوه، در حالی که ادیت عالی است، همیشه نمی‌توان با استفاده از ابزار اشیا اضافه را حذف کرد، بنابراین بهتر است در حین عکاسی کاری را که می‌توانید انجام دهید و فقط در مواقع ضروری به نرم‌افزار تکیه کنید. در این مقاله سعی کردیم نکات عکاسی سبک مینیمال را به شما آموزش دهیم ولی تنها دانستن این موارد کمک‌کننده نیستند و باید با دیدن عکس‌های بسیار و تمرین مهارت خود را در این سبک عکاسی بالا ببرید. .