عکاسی مینیمال

عکاسی مینیمالیستی در دنیای شلوغ اطراف ما، جایگزینی است که می‌تواند به چشمان ما کمی استراحت دهد و در عین سادگی مفهومی پیچیده‌تر و متفکرانه‌تری را در پس ظرافت هنری خود دارد. این مفهوم در موارد مختلفی هم‌چون  ترکیب بندی، اشکال و سبک خلاقانه نشان داده می‌شود.

عکاسی مینیمال

اگر به دنبال راهی برای بیان مفهوم خود به ساده‌ترین شکل ممکن هستید، عکاسی مینیمال ژانری است که می‌توانید انتخاب کنید. در این مقاله، ما نگاهی به تعریف هنر مینیمالیستی، اجزای کلیدی عکاسی مینیمالیستی و همچنین چگونگی شروع به ساختن تصاویر مینیمال خواهیم داشت.

عکاسی مینیمال، دریچه‌ای به سادگی

عکاسی مینیمال ژانری است که بر سادگی تمرکز دارد. این بدان معناست که تمامی اجزای غیر ضروری را حذف می‌کند چرا که می‌خواهد معنا را با کمترین پیچیدگی ممکن به مخاطب منتقل کند. جنبش مینمیال در دهه 60 آمریکا برای اجتناب از تجمل‌گرایی اتفاق افتاد و تا امروز در موارد مختلفی از جمله معماری، طراحی و عکاسی از آن استفاده می‌شود.

اصل کلیدی

حال که مفهوم این ژانر عکاسی را یاد گرفته‌اید، وقت یادگیری اصول آن است. برای گرفتن عکس های مینیمالیستی، مهم است که یاد بگیرید جهان اطراف خود را با معنای دیگری ببینید. به جای توجه به مناظر وسیع و پر کردن کادر با انبوهی از سوژه‌ها برای حفظ چشم بیننده بر روی تصویر خود، در عوض روی ساده نگه داشتن آن با به حداقل رساندن حواس پرتی تمرکز کنید، این اصل کلیدی این سبک از عکاسی است.

در ابتدا توسعه این مهارت ممکن است دشوار باشد. غریزه ما به عنوان انسان، این است که همه چیز را در محیط اطراف خود ببینیم. با این حال با تمرین و تکرار می‌توانید بر این غریزه غلبه کنید. برای این کار باید به دنبال سوژه‌های جذاب بگردید، این سوژه‌ها در همه جا از داخل خانه گرفته تا فضای باز در حیاط خلوت شما، در سراسر شهر، در ساحلی کنار دریا و ... وجود دارند. فقط باید بتوانید ظرافت و سادگی موجود در آن‌ها را ببینید.

در ادامه نکات مربوط به این سبک عکاسی را می‌بینیم:

1. سادگی

ساده نگه داشتن یک عکس به معنای کسل کننده بودن آن نیست. در واقع، یک رویکرد مینیمالیستی نیازمند تفکر دقیق، مشاهده و خلاقیت است و باید توانایی حذف اشیا اضافی را در عکس داشته باشید؛ هرچه بتوانید شلوغی‌های بیشتری را از عکس‌های خود حذف کنید، مینیمالیست‌تر خواهند بود. در واقع باید سعی کنید که سوژه خود را از فضای اطرافش جدا کنید.برای این کار باید در اطراف سوژه خود حرکت کنید تا زمانی که راهی برای جداسازی آن پیدا کنید. برای تغییر زاویه دید و حذف حواس‌پرتی‌های ناخواسته در کادر، دوربین را رو به پایین یا رو به آسمان بگیرید. اگر تغییر دیدگاه بشما را به هدف نمی‌رساند، از عمق کم میدان کم استفاده کنید تا پس زمینه خود را از  سوژه اصلی جدا کنید، هم‌چنین ایجاد بوکه می‌تواند طیف‌های ظریف و ملایمی را به فضای منفی اضافه کند.

2.فضای منفی

فضای منفی عنصری است که تعیین می کند چشم چه‌قدر آزادانه در تصویر حرکت کند و چشم را به مکانی برای استراحت هدایت می‌کند. در طول روز شاهد فضاهای منفی بسیاری مانند آسمانی ابری، دریاچه‌ای آرام، پوششی از برف، مه غلیظ ، دیواری بدون تزئینات و ... در اطرافمان هستیم که این فضاها می‌توانند صاف، بافت دار، رنگی و/یا حتی حاوی برخی جزئیات باشند. باید سعی کنید که در تصاویر خود از این فضاهای طبیعی بهره ببرید. شاید فضای منفی در برخی موارد  باعث کوچک شدن سوژه شود اما  حواس را از سوژه اصلی پرت نمی‌کند بلکه آن را برجسته‌تر می‌کند.

3.ترکیب بندی قدرتمند

ترکیب بندی در عکاسی مینیمالیسم بسیار پر اهمیت است. قرارگیری جذاب سوژه در جای مناسب باعث می‌شود که چشم بیننده روی سوژه متمرکز شود. در این سبک اغلب می‌توان از قانون یک سوم استفاده کرد،  این تکنیک به حرکت دادن چشم از چپ به راست یا بالا به پایین کمک می کند و تعادلی را بدون تقارن کامل ایجاد می کند.

4. رنگ‌ ها

در حالی که بسیاری از عکاسان از رنگ‌های سیاه و سفید برای عکس‌های مینیمال خود استفاده می‌کنند، استفاده از رنگ‌های مختلف به تصویر شما جذابیت می‌بخشد. نکته مهم این است که برای استفاده از رنگ‌‌ها در این سبک باید از رنگ‌های مکمل استفاده کنید و اینکه چگونه آن رنگ ها سادگی شما را تکمیل می کنند. اما نباید در استفاده از رنگ‌ها اغراق کنید؛ استفاده از  یک یا دو رنگ می تواند چشم مخاطب  را به خود جلب کند، و این رنگ، مکمل فضای منفی می‌شود. چه از سیاه و سفید یا رنگ‌هاس دیگر در عکاسی مینیمالیستی خود استفاده کنید، باید کنتراست در تُن ها وجود داشته باشد وگرنه سوژه شما در دریای وسعت محو می شود..

5. خطوط و اشکال

اگر به دور و بر خود خوب نگاه کنید اشکال و خصوط مختلفی مثل مثلث، دایره، مربع و خطوطی هم‌چون خطوط موازی، متقاطع و .... می‌بینید. خطوط پیشرو چشم ها را به سمت سوژه هدایت می کند و می تواند به احساس انزوا، جدایی، فاصله و مقیاس بیننده کمک کند و اشکال برای ایجاد حس انتزاعی در کادر شما می‌توانند مورد استفاده قرار بگیرند.

6. انتخاب لنز مناسب

مینیمالیسم اغلب از سوژه‌های کوچک در کادر استفاده می کند که به دو چیز نیاز دارد: 1. میدان دید وسیع

2. فاصله زیاد بین عکاس و سوژه. شما می توانید با یک لنز زاویه واید به میدان دید وسیعی دست یابید و با استفاده از لنز تله فوتو از فاصله دور عکس های مینیمالیستی بگیرید. اما لنز تله‌فوتو برای همه جا مناسب نیست! به عنوان مثال اگر در شهری با کوچه‌های باریک عکاسی می‌کنید، فاصله کانونی 200 میلی‌متری برای داشتن جلوه‌ای کوچک در قاب بسیار سخت است و لنز با زاویه دید واید انتخاب بهتری خواهد بود.از سوی دیگر، لنزهای زاویه واید همیشه کاربردی نیستند؛ اگر بخواهید عکس‌های مینیمالیستی از کوه‌های دور در برابر آسمان طوفانی بگیرید، چه؟ برای این عکس‌ها که سوژه از شما دور است باید لنز تله فوتو در اختیار داشته باشید. بنابراین قبل از اینکه بیرون بروید، به سوژه هایی که می خواهید عکاسی کنید فکر کنید تا بتوانید از لنز مناسب استفاده کنید.

7. ساده سازی پس از ثبت عکس

گاهی اوقات شما می‌خواهید یک عکس مینیمال را ثبت کنید اما در کادر شما اشیا اضافی وجود دارد که نمی‌خواهید با تغییر زاویه آن‌ها را حذف کنید.مثلا می‌خواهید از غروب آفتاب در برابر یک کوه عکس بگیرید اما بر روی کوه یک تیر چراغ برق قرار دارد؛ در این‌جا با تغییر زوایه، شکل کوه بهم می‌ریزد.

شما می‌توانید عکس را با زاویه دلخواه‌تان ثبت کنید و بعدا در فوتوشاپ با Clone Stamp  و یا Healing Brush آن را حذف کنید. فقط عادت نکنید که هر بار که از صحنه‌ای عکس می گیرید فکر کنید «می توانم بعداً آن را حذف کنم»؛ در این صورت، شما تنبل خواهید شد و پیشرفت عکاسی شما متوقف می‌شود! به‌علاوه، در حالی که ادیت عالی است، همیشه نمی‌توان با استفاده از ابزار اشیا اضافه را حذف کرد، بنابراین بهتر است در حین عکاسی کاری را که می‌توانید انجام دهید و فقط در مواقع ضروری به نرم‌افزار تکیه کنید.

در این مقاله سعی کردیم نکات عکاسی سبک مینیمال را به شما آموزش دهیم ولی تنها دانستن این موارد کمک‌کننده نیستند و باید با دیدن عکس‌های بسیار و تمرین مهارت خود را در این سبک عکاسی بالا ببرید.

.