نکته‌ی مهم درباره‌ی داشتن یک سبک زندگی فعال این است که شما مجبور نیستید در طی یک هفته خودتان را برای ورزش نکردن و کم نشدن وزن‌تان سرزنش کنید، بلکه باید سعی کنید تا عادت‌های خود را تغییر دهید. قطعا تغییر در سبک زندگی و عادت‌های شما دشوارتر از رعایت یک رژیم برای مدتی کوتاه است. از طرفی نگه داشتن برنامه‌های ورزشی برای همیشه کاری دشوار است. داشتن یک سبک زندگی فعال به شما کمک می‌کند تا احساس بهتری داشته باشید، برای انجام هر کاری انرژی بیشتری داشته باشید و مشکلات جسمی و بیماری کمتری را تجربه کنید. تغییر در سبک زندگی باعث می‌شود تا شما در هر شرایطی بدون تحمل فشارهای جسمی و روانی، فعالیت کنید. در ادامه چند نکته برای داشتن یک سبک زندگی فعال را مرور خواهیم کرد. ۱. خودتان را مجبور به انجام فعالیت کنید هر چیزی بهتر از هیچ چیز است! انجام چند حرکت ساده قبل از خواب، ۱۰ دقیقه پیاده‌روی در اطراف ساختمان، دویدن به دنبال بچه‌ها در پارک و…؛ همه‌ی این فعالیت‌ها مهم هستند. اگر مشغله‌ی زیادی دارید، می‌توانید چند فعالیت بدنی فشرده را در طول روز انجام دهید. زمانی که منتظر هستید تا تمرینات فوتبال فرزندتان تمام شود، به پیاده‌روی بروید. موقع درست کردن غذا، مقداری فعالیت و حرکت اضافه انجام دهید. حتی در زمان استراحت هم می‌توانید بعضی از حرکات کششی آسان را انجام دهید. همه این‌ها با هم جمع می‌شود. شاید وقت کافی برای یک پیاده‌روی ۶۰ دقیقه‌ای را ندارید، اما می‌توانید در ۲ نوبت، در حین انجام دادن کارهایتان، ۱۰ دقیقه هم پیاده‌روی کنید. همه این فعالیت‌های کوچک همیشه بهتر از انجام ندادن هیچ فعالیت بدنی است! ۲. فعالیت‌های بدنی سرگرم‌کننده انجام دهید سبک زندگی فعال فقط انجام تمرینات روزانه در باشگاه نیست! این موضوع درباره‌ی پیدا کردن راه‌هایی برای تناسب اندام و فعالیت در کل روز شماست که می‌توانند سرگرم‌کننده هم باشند. در ادامه چند پیشنهاد داریم که می‌توانید از آن‌ها ایده بگیرید. با خانواده‌ی خود بازی‌های ویدیویی انجام دهید؛ بازی‌هایی که لحظه‌های شادی را برای شما می‌سازند و در عین حال شما را مجبور به فعالیت می‌کنند. به یک باشگاه تنیس محلی بروید و چند توپ را به هم بزنید. به یک دوچرخه سواری بروید یا در پارک توپ بازی کنید. برای پیاده‌روی بعد از ظهر در آخر هفته، در جاده‌ای زیبا رانندگی کنید. در حین انجام دادن کارهای خانه، موزیک دلخواهتان را بشنوید. ۳. برای خودتان هدف تعیین کنید تعیین اهداف بهترین راه برای رسیدن به هر موفقیتی است. برای چند روزی که می‌خواهید در هفته فعال باشید یا حتی برای چند دقیقه، هدف تعیین کنید. سالم بودن و فعالیت داشتن به خودی خود اتفاق نمی‌افتد! بدون تعیین اهداف، می‌توانید هفته‌ها بدون اینکه در فکر انجام فعالیت باشید، زندگی کنید و این برخلاف داشتن یک سبک زندگی فعال است. برای شروع هدف‌های کوچک را در نظر بگیرید؛ برای مثال چند ساعت پیاده‌روی در یک هفته، طی کردن چند کیلومتر با دوچرخه برای دو هفته و… . ۴. از تقویم استفاده کنید تقویم موفقیت‌های خود را با یک تقویم پیگیری کنید. یک تقویم دیواری یا رومیزی تهیه کنید و در اتاق خود قرار دهید. حتی می‌توانید یک الگوی تقویم رایگان را از اینترنت دانلود کنید و برای ماه‌های مختلف آن‌ها را چاپ کنید. حالا هر روزی که فعالیتی را انجام داده‌اید، روی تقویم علامت بزنید. با این روش متوجه خواهید شد که در طول هفته چند روز و برای چه مدت فعالیتی را انجام داده‌اید. نباید اجازه بدهید که بدون انجام فعالیت، هفته‌ها پشت سر هم بگذرند! این روش، پیگیری سطح فعالیت‌های شما را آسان خواهد کرد. ۵. اجتماعی باشید هنگامی که فعالیتی را با دوستان و خانواده‌ی خود انجام می‌دهید، متوجه سختی آن نمی‌شوید. به جای بیرون رفتن برای غذا خوردن یا رفتن به سینما، دوستان خود را دعوت کنید که با شما به کلاس‌های تناسب اندام بیایند یا با هم پیاده‌روی کنید؛ به استخر یا زمین بازی بروید و با بچه‌ها بازی کنید. برای بیرون بردن حیوانات خانگی خود با هم قرار بگذارید. گپ زدن در حین پیاده‌روی‌های طولانی، در کنار هم بودن و خندیدن، سختی انجام هر فعالیتی را از ذهن شما دور خواهد کرد. ۶. راحت بگیرید خوب است که بتوانید هر روز به مدت یک یا دو ساعت به باشگاه بروید، اما این کار همیشه راحت و در دسترس نیست. یکی از روش‌های مناسب برای داشتن یک سبک زندگی فعال، نگه داشتن یک وسیله‌ی ورزشی مثل یک دوچرخه‌ی ثابت در اتاق نشیمن شماست. با این روش، شما هر شب برنامه‌ی دلخواه خود را از تلویزیون تماشا می‌کنید و در عین حال کمی هم ورزش می‌کنید! می‌توانید فضای اتاق نشیمن خود را کمی خلوت کنید تا برای انجام تمرینات کششی در هر زمان از روز راحت باشید. نیازی نیست که به طور مداوم عضو یک باشگاه ورزشی باشید تا برای همیشه به وسیله‌های تناسب اندام دسترسی داشته باشید. شما به‌راحتی می‌توانید در هر زمان که دوست دارید حتی در خانه‌ی خود به هر روشی فعالیت کنید. ۷. از یک دستبند سلامتی یا برنامه‌های تناسب اندام کمک بگیرید در حال حاضر گزینه‌های زیادی برای پیگیری تناسب اندام شما در دسترس است. می‌توانید یک اپلیکیشن گام‌شمار را در تلفن همراه خود نصب کنید یا از یک ساعت هوشمند برای پیگیری فعالیت‌های خود استفاده کنید. اینکه ببینید در طول روز چقدر راه می‌روید و حرکت می‌کنید، باعث انگیزه‌ی بیشتر شما خواهد شد. بعضی از دستبندهای سلامتی به شما اعلام می‌کنند که مدت زیادی بی‌تحرک بوده‌اید. برای داشتن یک سبک زندگی فعال‌تر، به جای اینکه در تمام روز پشت میز خود بنشینید باید هر چند وقت یک بار بلند شوید و قدم بزنید. داشتن این ابزارها در این راه به شما کمک خواهد کرد. ۸. هرگز پیاده‌روی روزانه را دست کم نگیرید اولویت زندگی خود را برای پیاده‌روی‌های روزانه قرار دهید. این یک زمان آرام و با کیفیت برای سپری کردن اوقات در کنار هم خواهد بود. یکی از سالم‌ترین فعالیت‌هایی که می‌توانید برای خود و خانواده‌تان انجام دهید عادت به پیاده‌روی روزانه است که لازم نیست خیلی طولانی باشد. ۲۰ تا ۳۰ دقیقه پیاده‌روی در روز، برای سلامت جسمی و روانی شما بسیار مفید خواهد بود. ضمن اینکه با عادت به انجام این کار، پس از گذشت مدت زمان طولانی سبک زندگی فعال‌تری هم خواهید داشت. در پایان انجام فعالیت‌های کوچک را در برنامه‌ی خود قرار دهید و مطمئن باشید که در طولانی مدت جزء عادت‌ها و روتین زندگی شما قرار خواهند گرفت. ایده‌هایی که برای داشتن یک سبک زندگی فعال مطرح شد، به تغییرات شدیدی در زندگی روزمره‌ی شما احتیاج ندارند، اما قطعا به تغییر عادت‌ها و در نتیجه سلامتی بهتر منجر خواهند شد.

مهارت‌های نرم، عامل پیشرفت شغلی مهارت‌های نرم این قدرت را دارند که شغل شما را به همان روشی که مهارت‌ها و استعدادهای پیشرفته می‌توانند، رشد دهند. اما به راستی مهارت نرم چیست و چرا آنها برای رشد شغلی شما بسیار مهم هستند؟ برای یافتن این موضوع به خواندن ادامه دهید! مهارت‌های نرم را می‌توان آموزش داد، اما به اندازه مهارت‌های پیشرفته که ویژگی‌های خاصی هستند که می‌توان برای موفقیت در یک شغل به وضوح تعریف، اندازه‌گیری و آموزش داده شوند، ساده نیستند.با مهارت‌های پیشرفته، می‌توانید تکنیک‌ها و روش‌های پیشرفته‌ای را بیاموزید که نتایج قابل اندازه‌گیری را به همراه دارد که حتی می‌توان آنها را مستقیماً به نتیجه کسب و کار مرتبط کرد. اما وقتی صحبت از مهارت‌های نرم (مثل صحبت‌های کوچک، همدلی و انعطاف‌پذیری) به میان می‌آید، علم دقیقی نیستند تا بتوان آن‌ها را به سادگی آموزش داد، اما به همان اندازه تأثیرگذار هستند. برای یافتن شغل به مهارت‌های پیشرفته نیاز دارید، اما برای پیشرفت در حرفه خود به مهارت های نرم نیازمندید. بنابراین، ما فهرستی از مهارت‌های نرم که برای ایجاد یک شغل موفق حیاتی هستند - و اینکه چگونه می‌توانید آنها را به دست آورید، گردآوری کرده‌ایم. 7 مهارت نرم که برای دستیابی به رشد شغلی به آن نیاز دارید: 1. هوش هیجانی هوش هیجانی توانایی تشخیص و مدیریت احساسات خود و دیگران است که از پنج عنصر کلیدی تشکیل شده است: خودآگاهی خود تنظیمی انگیزه یکدلی مهارت اجتماعی  اما در زمینه محل کار، هوش هیجانی به چند توانایی کلیدی می‌رسد: آیا می توانید احساسات و واکنش های خود را در محل کار شناسایی و تنظیم کنید؟ آیا می توانید رابطه و روابط مثبت با افراد دیگر ایجاد کنید؟ آیا می توانید با دیگران همدلی کنید؟ آیا می توانید بازخورد مؤثر و سازنده بدهید - و دریافت کنید؟ شاید به نظر مهم‌ترین مهارت برای رشد و موفقیت شغلی نباشد، اما یکی از تاثیرگذارترین مهارت‌هاست. در تجزیه و تحلیل کارمندان جدید که در طول 18 ماه اول کار، انتظارات را برآورده نکردند، 23 درصد به دلیل هوش هیجانی پایین شکست خوردند! 2. نگرش تیمی توانایی کار تیمی با دیگران مهارت نرمی است که از اولین روز پیش دبستانی یا مهدکودک - ناآگاهانه - روی آن کار کرده اید. ممکن است زمانی که در حال چیدن قطعات لوگو با دوستانتان برای ساخت شهری کوچک یا کشف قوانین یک بازی ساختگی بودید، آن را نمی‌دانستید، اما در واقع خود را برای  یک عمر تعامل و  همکاری در محل کار آماده می کردید. چه یک کارمند ساده یا یک مدیر باشید، باید با افراد دیگ در جلسات، تصمیم گیری‌ها و پروژه‌های مختلف کار کنید. نگرش مثبت و قابل انجام در مورد کار با دیگران برای هماهنگی تیم ضروری است، به این معنی که شما باید بتوانید یک جلسه موثر و فراگیر برگزار کنید، پذیرای ایده های جدید باشید و با احترام با دیگران کار کنید. 3. ذهنیت رشد در هر شغلی، فارغ از هر نقشی، با موانع، ناامیدی ها و موقعیت‌های دیگری مواجه خواهید شد که ممکن است شما را ناامید کند. یک مهارت نرم که برای توانایی شما برای استقامت حیاتی است، داشتن طرز فکر رشد است - اصطلاحی که روانشناس کارول دوک، برای اشاره به چارچوبی از تفکر ابداع کرد که نشان دهنده تلقی توانایی ها، استعدادها و هوش شما به عنوان مهارت‌هایی است که می توانید رشد و ارتقا دهید. کسی که ذهنیت رشد دارد ممکن است به شکست در دستیابی به یک هدف سه ماهه به عنوان فرصتی برای شناسایی نقاط قوت و ضعف خود برای مقابله با هدف سه ماهه بعدی نگاه کند. با این حال، فردی که ذهنیت ثابتی دارد، ممکن است به خود بگوید: "من در وبلاگ نویسی خوب نیستم" و اجازه دهد این دیدگاه منفی - بدون هیچ اعتقادی به قابلیت بهبود - بر موفقیت سه ماهه بعدی او نیز تأثیر بگذارد! 4. انتقاد پذیری این مهارت بخشی از هوش هیجانی است، اما به خصوص وقتی صحبت از محل کار می شود، توانایی دریافت بازخورد برای موفقیت در یک شغل - به ویژه یک شغل جدید بسیار مهم است. در مورد آن فکر کنید: بازخورد سازنده به شما کمک می‌کند بهترین کاری را که می‌توانید انجام دهید و اگر آن را شخصی بگیرید یا واکنش تدافعی نشان دهید، نمی توانید بازخورد را بشنوید و آن را با استراتژی فعلی خود تطبیق دهید. کلید بازخورد دادن و دریافت بازخورد این است که با مهربانی  و دلسوزی وارد گفتگو شویدو برای دریافت بازخوردی که می تواند به شما کمک کند به طور موثرتری برای رسیدن به  اهداف خود تلاش کنید. اگر هنوز با انتقاد احساس راحتی نمی کنید سعی کنید ابتدا از دوستان خود که به آن‌ها اعتماد دارید بخواهید تا شما را نقد کنند و پاسخ به ‌این نقدها و  بازخوردها را تمرین کنید تا بتوانید واکنش مناسبی سر کار نشان دهید. 5. سازگاری مهم نیست که چه نقشی دارید، و مهم نیست در چه صنعتی هستید، توانایی انطباق با تغییر - و نگرش مثبت نسبت به تغییر – شما را به سمت رشد در یک شغل هدایت می‌کند. چه تغییر دکوراسیون باشد یا یک محور بزرگ شرکت، هیچ کس فرد شاکی را دوست ندارد؛ این مهم است که نه تنها تغییر را به عنوان یک واقعیت زندگی در دنیای تجارت در حال تغییر ، بلکه به عنوان فرصتی برای آزمایش استراتژی‌های جدید برای شکوفایی در محیط‌های کاری بپذیریم . اگر با تغییرات مکرر چه در تیم و چه در شرکت احساس راحتی نمی کنید، به جای این که فورا احساسات خود را بیان کنید، واکنش های خود را بنویسید. با نوشتن احساسات و دلیل آن، می‌توانید نگرانی‌های مشروع را از شکایاتی که ممکن است نیازی به بحث با تیم خود نداشته باشند، تشخیص دهید. 6. گوش دادن فعال شما احتمالاً می توانید تفاوت بین زمانی که کسی صحبت‌های شما را فقط می‌شنود و زمانی که فعالانه به آنچه شما می‌گویید گوش می‌دهد، تشخیص دهید. اگر شخصی در حال تایپ کردن در حین ارائه شما در یک جلسه است، یا به شما نگاه نمی‌کند، احتمالاً واقعاً آنچه را که می گویید نمی‌شنود. در همین حال، شنوندگان فعال، به مجریان جلسه توجه زیادی می کنند، سؤالات یا پاسخ های روشن کننده ای را ارائه می‌دهند و در بحث ها به یادداشت‌ها مراجعه می‌کنند. این افراد نیازی ندارند که مطالب برای آنها تکرار شود زیرا اولین بار آنها را شنیده‌اند که باعث می‌شود شنوندگان فعال نه تنها همکاران محترمی باشند، بلکه کارمندان مؤثرتری نیز باشند. اگر فکر می‌کنید می‌توانید مهارت‌های گوش دادن فعال خود را بهبود ببخشید، خود را به چالش بکشید که در طول جلسات به دستگاه‌های دیجیتال خود نگاه نکنید و  در عوض کاملاً روی سخنان افراد تمرکز کنید و در صورت نیاز با دست یادداشت برداری کنید (که ثابت شده است که به حفظ حافظه کمک می‌کند). 7. اخلاق کاری شما نمی توانید در کاری بدون اینکه مایل باشید زمان و تلاشتان را برای رسیدن به اهداف خود بگذارید، موفق شوید. رهبران شرکت‌ها و مدیران استخدام به دنبال افرادی هستند که بدون اینکه از شما خواسته شود، کارهای اضافی برای موفقیت انجام دهند. اگر می‌خواهید شغل جدیدی پیدا کنید یا ارتقا پیدا کنید، ضروری است که اخلاق کاری خود را تقویت کنید – بنابراین زمان بیشتری را برای رسیدن به موفقیت تیمی صرف کنید یا، اگر برتری به معنای یادگیری مهارت‌ها یا ابزارهای جدید است، زمانی را به یادگیری آن‌ها در خارج از ساعات کاری اختصاص دهید تا بتوانید زمان خود را در دفتر به بهترین نحو ممکن انجام دهید. در پایان چیزی که همه این مهارت های نرم را به هم می پیوندد یک نگرش مثبت است؛ باور داشتن نتیجه مثبت در هر موقعیت چالش برانگیز به شما کمک می‌کند تا در کارهای روزمره خود به جلو بروید و در عین حال باعث می‌شوید که دیگران واقعاً بخواهند با شما کار کنند. آموزش این مهارت‌های نرم سخت‌تر است، اما نتیجه ممکن است حتی بزرگ‌تر باشد، بنابراین مطمئن شوید که زمان و تلاش خود را برای بهبود مجموعه مهارت‌های نرم خود صرف می‌کنید.

معماری مینیمال فرصتی برای فرار از دنیای پر هیاهو در حال حاضر، مینیمالیسم فقط با یک سبک طراحی مرتبط نیست، بلکه این روزها به شیوه زندگی ما تبدیل شده است. در این مقاله درباره منشا این جنبش قدرتمند و این که چه چیزی آن را متمایز می‌کند، آشنا می‌شویم. معماری مینیمالیستی چیست؟ معماری مینیمالیستی که گاهی به آن «مینیمالیسم» نیز گفته می‌شود، شامل استفاده از عناصر طراحی ساده، بدون تزئینات است. طرفداران مینیمالیسم بر این باورند که تلفیق محتوا و فرم یک طرح با ملزومات آن، "ماهیت واقعی معماری" را آشکار می کند. ساختن یک سازه مینیمال ساده و ابتدایی به نظر می رسد، اما وقتی وارد پروسه طراحی آن می شوید، با تفاوت های ظریف طراحی فضاها با حداقل چیزها رو به رو خواهید شد که یک چالش بزرگ برای طراحان است. سر منشا جنبش مینیمالیسم معماری مینیمالیسمی را می‌توان به چند سبک کلیدی معماری تقسیم بندی کرد: ذن ژاپنی، طرح‌های کوبیسم، طرح‌های De Stijl  و Bauhaus در دهه 1920. اگرچه هر یک از این سبک‌ها تاریخچه و ویژگی‌های خاص خود را دارند، اما همه آنها هدف یکسانی را دنبال می‌کردند. این سبک‌ها همه چیز را ساده نشان می‌دهند، چشم مخاطب را به سمت اهمیت دادن به نکات ضروری هدایت میکنند و در نتیجه فضایی بدون درهم‌ریختگی و آرام ایجاد می‌کنند. این رویکرد به معماری و طراحی پس از جنگ جهانی دوم به طور فزاینده‌ای محبوب شد و به لطف معماران مشهوری مانند لودویگ میس ون در روهه به رشد خود ادامه داد. در ایالات متحده، معماری مینیمالیستی در اوایل دهه 1960، همزمان با افزایش علاقه به آثار هنری مینیمالیستی، مطرح شد. ویژگی های کلیدی معماری مینیمالیستی، مانند دیگر جنبه‌های طراحی مینیمالیستی، با هدف کاهش هر چه بیش‌ترشلوغی بصری، یک ساختار را به حداقل ممکن کاهش می‌دهد؛ چرا که شعار این جنبش «کم‌تر بیش‌تر است» می‌باشد. این سبک بر ساختار، نور، مواد و فضا تاثیر می‌گذارد و این عناصر اساسی سازه را مهم جلوه می‌دهد و توجه را به ساده ترین شکل آن جلب می‌کند. سازه‌های مینیمال تقریباً به طور کامل فاقد ویژگی های زینتی هستند و خود سازه به نقطه کانونی تبدیل می‌شود. فقدان تزیینات به این معنا نیست که وجه بصری این سازه‌ها توجه مخاطبان را جلب نمی‌کند بلکه این سبک از سادگی برای ایجاد فضایی منحصر به فرد استفاده می‌کند. یکی از جنبه های کلیدی در دستیابی به این منظور، استفاده از فضای خالی است؛ با استفاده متفکرانه از این عنصر در معماری مینیمالیستی، از فضای خالی برای جلب توجه به عناصر کلیدی معماری یا عدم وجود آنها استفاده می‌شود. پالت های رنگی به کار رفته در این سبک مکمل مفهوم استفاده کمتر از حد ممکن است. سفید، خاکستری، سیاه یا سایر رنگ های خنثی مانند برنز به طور گسترده و از مصالح ساختمانی ساده مانند فولاد، سنگ، بتن و شیشه استفاده می شود. این مواد اغلب دارای رنگ‌های خنثی هستند، همچنین هسته ساختمان را تا حد ممکن ساده نگه می‌دارند و هرگونه تزئینات غیر ضروری را از نما حذف می‌کنند. در این نوع معماری از زوایای ساده و خطوط تمیز در سرتاسر سازه استفاده و اغلب تکرار می‌شود و به کل سازه نظم و سادگی می‌بخشد. اشکال هندسی در معماری مینیمالیستی رایج هستند، در حالی که از خطوط منحنی استفاده نمی‌شود. معماری مینیمالیستی در مقابل معماری معاصر معماری مینیمالیستی و معاصر اغلب با هم اشتباه گرفته می‌شوند. بسیاری از افراد ممکن است از هر دو کلمه برای توصیف یک سبک استفاده کنند. در حالی که هر دوی این سبک‌ها به دلیل طراحی ساده خود شناخته شده‌اند، معماری مینیمال و معاصر در واقع کاملاً متفاوت هستند. معماری مینیمالیستی به یک سبک معماری خاص اشاره دارد که هدف آن دستیابی به سادگی است. از سوی دیگر، معماری معاصر، سبکی دائماً در حال تغییر است که به طرح‌های معماری پرطرفدار در هر دوره از زمان اشاره دارد. بنابراین، یک ساختمان معاصر ساخته شده ده سال پیش ممکن است بسیار متفاوت از یک خانه معاصر ساخته شده در سال کنونی به نظر برسد. با این حال، هر ویژگی که یک خانه معاصر داشته باشد، همه آنها یک هدف دارند: شکستن قالب. معماری معاصر با استفاده از ویژگی‌ها، اشکال و فناوری‌های منحصربه‌فرد به دنبال جدا شدن از طرح‌های معماری رایج است. مزایا معماری مینیمالیستی  1.سادگی و ذهن آرام: مینیمالیسم متضاد با بی نظمی است. ما اغلب نمی پذیریم که دارایی‌های مادی ما به سلامت روانی و عاطفی مرتبط باشند، اما پیوند بین آنها غیرقابل انکار است. این فضاهای ساده به ما اجازه می‌دهند تا ذهن خود را از شلوغی دنیای اطرافمان دور کنیم. 2. صرفه جویی در پول: کمتر، بیشتر است؛ این ایدئولوژی برای طراحی فضا با اشیاء، رنگ و تزئینات کمتر در نماه، می تواند گزینه خوبی برای طراحی زیبا با بودجه کمتر باشد. اما همانطور که قبلا گفته شد، این یک کار ساده نیست، بلکه یک چالش برای طراح است. و در پایان، همه خواهان طراحی خوب با هزینه کمتر هستند. 3. کیفیت بر کمیت: مینیمالیسم در معماری به جای اینکه فضاها را با چیزهای زیادی پر کند، با ایده کیفیت به جای کمیت همراه است. فضای شما ممکن است وسایل و مصالح زیادی در اطراف نداشته باشد، اما مطمئناً نیازهای شما را برای حفظ ظرافت و زیبایی فضا برآورده می‌کند. 4. تعمیر و نگهداری آسان: اشیاء کمتر، اتاق را کمتر آشفته می کنند، بنابراین استفاده از آن و تمیز کردن آن آسان است و فقط سطوح صاف و خالی تمیز می شوند، نیازی به پاک کردن شکل‌های بی شمار قفسه ها نیست. معایب معماری مینیمالیستی 1. طراحی خسته کننده: برای بسیاری از افراد، پالت رنگ خنثی و فضاهای خالی به عنوان فضاهای خسته کننده بشمار می‌رود و ممکن است برای برخی از افراد این فضا بی روح به نظر برسد. البته این مشکل را می‌توان با استفاده از رنگ‌های گرم در کنار رنگ‌های خنثی تا حدودی برطرف کرد. 2. پیچیدگی روانی: مینیمالیسم یک روش زندگی است. اگر جدا شدن از گرانبهاترین چیزهایتان برایتان سخت است، شاید نتوانید با این سبک ارتباط برقرار کنید چرا که مینیمالیست بودن به معنای رهایی از اشیا بدون کاربرد است. 3. نمی تواند عیوب را بپوشاند: مینیمالیسم مترادف با فضای بازتر و مصنوعات کوچکتر است و بنابراین نمی‌توان عیوب جزئی طراحی را به راحتی پوشاند؛ مگر این که بخواهید از مفهوم مینیمال در طراحی داخلی سازه استفاده نکنید و عیوب را با عناصر و مصنوعات بپوشانید. همان طور که گفته شد معماری مینیمال در دنیای امروز طرفداران بسیاری دارد و در ایران نیز رشد فزاینده‌ای داشته است، در مقاله بعدی با معماران بزرگ و پیشگامان این سبک آشنا می‌شویم.

عکاسی مینیمال اگر به دنبال راهی برای بیان مفهوم خود به ساده‌ترین شکل ممکن هستید، عکاسی مینیمال ژانری است که می‌توانید انتخاب کنید. در این مقاله، ما نگاهی به تعریف هنر مینیمالیستی، اجزای کلیدی عکاسی مینیمالیستی و همچنین چگونگی شروع به ساختن تصاویر مینیمال خواهیم داشت. عکاسی مینیمال، دریچه‌ای به سادگی عکاسی مینیمال ژانری است که بر سادگی تمرکز دارد. این بدان معناست که تمامی اجزای غیر ضروری را حذف می‌کند چرا که می‌خواهد معنا را با کمترین پیچیدگی ممکن به مخاطب منتقل کند. جنبش مینمیال در دهه 60 آمریکا برای اجتناب از تجمل‌گرایی اتفاق افتاد و تا امروز در موارد مختلفی از جمله معماری، طراحی و عکاسی از آن استفاده می‌شود. اصل کلیدی حال که مفهوم این ژانر عکاسی را یاد گرفته‌اید، وقت یادگیری اصول آن است. برای گرفتن عکس های مینیمالیستی، مهم است که یاد بگیرید جهان اطراف خود را با معنای دیگری ببینید. به جای توجه به مناظر وسیع و پر کردن کادر با انبوهی از سوژه‌ها برای حفظ چشم بیننده بر روی تصویر خود، در عوض روی ساده نگه داشتن آن با به حداقل رساندن حواس پرتی تمرکز کنید، این اصل کلیدی این سبک از عکاسی است. در ابتدا توسعه این مهارت ممکن است دشوار باشد. غریزه ما به عنوان انسان، این است که همه چیز را در محیط اطراف خود ببینیم. با این حال با تمرین و تکرار می‌توانید بر این غریزه غلبه کنید. برای این کار باید به دنبال سوژه‌های جذاب بگردید، این سوژه‌ها در همه جا از داخل خانه گرفته تا فضای باز در حیاط خلوت شما، در سراسر شهر، در ساحلی کنار دریا و ... وجود دارند. فقط باید بتوانید ظرافت و سادگی موجود در آن‌ها را ببینید. در ادامه نکات مربوط به این سبک عکاسی را می‌بینیم: 1. سادگی ساده نگه داشتن یک عکس به معنای کسل کننده بودن آن نیست. در واقع، یک رویکرد مینیمالیستی نیازمند تفکر دقیق، مشاهده و خلاقیت است و باید توانایی حذف اشیا اضافی را در عکس داشته باشید؛ هرچه بتوانید شلوغی‌های بیشتری را از عکس‌های خود حذف کنید، مینیمالیست‌تر خواهند بود. در واقع باید سعی کنید که سوژه خود را از فضای اطرافش جدا کنید.برای این کار باید در اطراف سوژه خود حرکت کنید تا زمانی که راهی برای جداسازی آن پیدا کنید. برای تغییر زاویه دید و حذف حواس‌پرتی‌های ناخواسته در کادر، دوربین را رو به پایین یا رو به آسمان بگیرید. اگر تغییر دیدگاه بشما را به هدف نمی‌رساند، از عمق کم میدان کم استفاده کنید تا پس زمینه خود را از  سوژه اصلی جدا کنید، هم‌چنین ایجاد بوکه می‌تواند طیف‌های ظریف و ملایمی را به فضای منفی اضافه کند. 2.فضای منفی فضای منفی عنصری است که تعیین می کند چشم چه‌قدر آزادانه در تصویر حرکت کند و چشم را به مکانی برای استراحت هدایت می‌کند. در طول روز شاهد فضاهای منفی بسیاری مانند آسمانی ابری، دریاچه‌ای آرام، پوششی از برف، مه غلیظ ، دیواری بدون تزئینات و ... در اطرافمان هستیم که این فضاها می‌توانند صاف، بافت دار، رنگی و/یا حتی حاوی برخی جزئیات باشند. باید سعی کنید که در تصاویر خود از این فضاهای طبیعی بهره ببرید. شاید فضای منفی در برخی موارد  باعث کوچک شدن سوژه شود اما  حواس را از سوژه اصلی پرت نمی‌کند بلکه آن را برجسته‌تر می‌کند. 3.ترکیب بندی قدرتمند ترکیب بندی در عکاسی مینیمالیسم بسیار پر اهمیت است. قرارگیری جذاب سوژه در جای مناسب باعث می‌شود که چشم بیننده روی سوژه متمرکز شود. در این سبک اغلب می‌توان از قانون یک سوم استفاده کرد،  این تکنیک به حرکت دادن چشم از چپ به راست یا بالا به پایین کمک می کند و تعادلی را بدون تقارن کامل ایجاد می کند. 4. رنگ‌ ها در حالی که بسیاری از عکاسان از رنگ‌های سیاه و سفید برای عکس‌های مینیمال خود استفاده می‌کنند، استفاده از رنگ‌های مختلف به تصویر شما جذابیت می‌بخشد. نکته مهم این است که برای استفاده از رنگ‌‌ها در این سبک باید از رنگ‌های مکمل استفاده کنید و اینکه چگونه آن رنگ ها سادگی شما را تکمیل می کنند. اما نباید در استفاده از رنگ‌ها اغراق کنید؛ استفاده از  یک یا دو رنگ می تواند چشم مخاطب  را به خود جلب کند، و این رنگ، مکمل فضای منفی می‌شود. چه از سیاه و سفید یا رنگ‌هاس دیگر در عکاسی مینیمالیستی خود استفاده کنید، باید کنتراست در تُن ها وجود داشته باشد وگرنه سوژه شما در دریای وسعت محو می شود.. 5. خطوط و اشکال اگر به دور و بر خود خوب نگاه کنید اشکال و خصوط مختلفی مثل مثلث، دایره، مربع و خطوطی هم‌چون خطوط موازی، متقاطع و .... می‌بینید. خطوط پیشرو چشم ها را به سمت سوژه هدایت می کند و می تواند به احساس انزوا، جدایی، فاصله و مقیاس بیننده کمک کند و اشکال برای ایجاد حس انتزاعی در کادر شما می‌توانند مورد استفاده قرار بگیرند. 6. انتخاب لنز مناسب مینیمالیسم اغلب از سوژه‌های کوچک در کادر استفاده می کند که به دو چیز نیاز دارد: 1. میدان دید وسیع 2. فاصله زیاد بین عکاس و سوژه. شما می توانید با یک لنز زاویه واید به میدان دید وسیعی دست یابید و با استفاده از لنز تله فوتو از فاصله دور عکس های مینیمالیستی بگیرید. اما لنز تله‌فوتو برای همه جا مناسب نیست! به عنوان مثال اگر در شهری با کوچه‌های باریک عکاسی می‌کنید، فاصله کانونی 200 میلی‌متری برای داشتن جلوه‌ای کوچک در قاب بسیار سخت است و لنز با زاویه دید واید انتخاب بهتری خواهد بود.از سوی دیگر، لنزهای زاویه واید همیشه کاربردی نیستند؛ اگر بخواهید عکس‌های مینیمالیستی از کوه‌های دور در برابر آسمان طوفانی بگیرید، چه؟ برای این عکس‌ها که سوژه از شما دور است باید لنز تله فوتو در اختیار داشته باشید. بنابراین قبل از اینکه بیرون بروید، به سوژه هایی که می خواهید عکاسی کنید فکر کنید تا بتوانید از لنز مناسب استفاده کنید. 7. ساده سازی پس از ثبت عکس گاهی اوقات شما می‌خواهید یک عکس مینیمال را ثبت کنید اما در کادر شما اشیا اضافی وجود دارد که نمی‌خواهید با تغییر زاویه آن‌ها را حذف کنید.مثلا می‌خواهید از غروب آفتاب در برابر یک کوه عکس بگیرید اما بر روی کوه یک تیر چراغ برق قرار دارد؛ در این‌جا با تغییر زوایه، شکل کوه بهم می‌ریزد. شما می‌توانید عکس را با زاویه دلخواه‌تان ثبت کنید و بعدا در فوتوشاپ با Clone Stamp  و یا Healing Brush آن را حذف کنید. فقط عادت نکنید که هر بار که از صحنه‌ای عکس می گیرید فکر کنید «می توانم بعداً آن را حذف کنم»؛ در این صورت، شما تنبل خواهید شد و پیشرفت عکاسی شما متوقف می‌شود! به‌علاوه، در حالی که ادیت عالی است، همیشه نمی‌توان با استفاده از ابزار اشیا اضافه را حذف کرد، بنابراین بهتر است در حین عکاسی کاری را که می‌توانید انجام دهید و فقط در مواقع ضروری به نرم‌افزار تکیه کنید. در این مقاله سعی کردیم نکات عکاسی سبک مینیمال را به شما آموزش دهیم ولی تنها دانستن این موارد کمک‌کننده نیستند و باید با دیدن عکس‌های بسیار و تمرین مهارت خود را در این سبک عکاسی بالا ببرید. .

9. قانون یک/سوم احتمالاً در مورد قانون یک سوم شنیده اید - یا حداقل آن را در تصاویر مختلف دیده‌اید. این به این دلیل است که اکثر دوربین ها، از جمله دوربین گوشی هوشمند شما، دارای قانون پوشش شبکه یک سوم هستند و می‌توانید تقسیم‌بندی را بر روی صفحه گوشی یا بر روی مانیتور دوربین ببینید. این قانون شامل تقسیم‌بندی کادر به ۹ مستطیل مساوی، با ۳ خط عرضی و ۳ خط طولی در فاصله مساوی از یکدیگر است (بنابراین قاب به یک سوم تقسیم می‌شود).  یک سوم در عکاسی اما در واقع قانون یک سوم چیست؟در این قانون باید سوژه را را در امتداد خطوط شبکه و در نقاط تلاقی قرار دهید(نقاط قرمز رنگ) و نقطه کانونی ترکیب شما بایددر  یکی از این نقاط چهارگانه قرار گیرد. به عنوان مثال، اگر در حال گرفتن عکس از یک شخص یا حیوان هستید، اغلب باید سوژه را به سمت یکی از خطوط شبکه قرار دهید و نه در مرکز.  هنگامی که از یک منظره عکاسی می کنید، باید افق را به سمت یک سوم بالا یا پایین تصویر قرار دهید و سوژه تصویر نباید در مرکز قرار بگیرد. یک سوم در عکاسی 10. ترکیب‌بندی مثلثی در مقاله پیشین، در مورد استفاده از اشکال برای ترکیب‌بندی تصاویر صحبت کردیم.اما آیا می دانستید که محبوب ترین شکل در ترکیب مثلث است؟ می توانید در تصاویرتان از مثلث‌های طلایی استفاده کنید؛ این تکنیک ترکیب بندی، قاب را ابتدا با خطی تقسیم می کند که یک گوشه را به گوشه مقابل متصل می کند، سپس دو خط کوچکتر را اضافه می‌‌کند که از هر یک از گوشه‌های باقی مانده خارج می‌شود. مثلثی ترکیب بندی مثلثی، نوعی تنش پویا به عکس می‌دهد، تصور کنید یک شی بر روی سطح افقی است این ثبات را نشان می‌دهد حال اگر آن را بر روی یک سطح مورب بگذاریم تنش و حرکت را نشان می‌دهد. مثلثی 11. نسبت طلایی نسبت طلایی یک اصطلاح ریاضی است که بُعدهای قرار گیری سوژه برابر با 1.618 است و دو روش برای این ترکیب عکاسی وجود دارد: به صورت شبکه یا به صورت مارپیچ. Phi Grid (شبکه) طلایی  این قانون قاب را به 9 بلوک تقسیم می کندکه مانند قانون یک سوم است اما این شبکه از نسبت 1:1:1 پیروی نمی‌کند - به این معنی که اندازه بلوک ها یکسان نیست. در عوض، شبکه 1:0.618:1 است، بنابراین بلوک‌های کوچکتری به سمت مرکز داریم. این ترکیب طبیعی تر است، زیرا نسبت طلایی در طبیعت نیز یافت می شود. همچنین محبوب‌تر از قانون یک سوم است، که بسیاری آن را آماتور می‌دانند. نسبت طلایی در عکاسی مارپیچ طلایی (معروف به مارپیچ فیبوناچی) ترکیب مارپیچ طلایی در عکاسی همانند صدف یک حلزون است که از گوشه کادر شروع شده و به مرکز کادر می‌رسد. مارپیچ طلایی در عکاسی  این مارپیچ در سازه های طبیعی مانند گل‌های آفتابگردان، مخروط‌های کاج، صدف‌های دریایی و غیره یافت می‌شود. همچنین می توانید آن را در بسیاری از آثار هنری و ساختمان ها پیدا کنید. مارپیچ طلایی در عکاسی هنرمندان بسیاری در طول قرن ها از آن استفاده کرده اند و اعتقاد بر این است که روش ترکیب بندی مارپیچ طلایی بیش از ۲۴۰۰ سال وجود داشته و در یونان باستان ابداع شده است، حتی این ترکیب را در نقاشی معروف مونالیزا اثر داوینچی می‌توان پیدا کرد! مارپیچ طلایی در عکاسی 12. مجاورت مجاورت ابزار ترکیب بندی بسیار قدرتمندی در عکاسی است. مجاورت قرار دادن دو یا چند عنصر در یک صحنه است که این عناصر می‌توانند در تضاد با یکدیگر و یا مکمل هم باشند. هر دو رویکرد می‌تواند موثر باشد و نقش مهمی در روایت تصویر داشته باشد. مجاورت در عکاسی مثلا در این تصویر می‌توانید مجاورت یک ساختمان قدیمی با یک سازه جدید را مشاهده کنید. 13. قانون فردها این قانون می گوید که اگر تعداد فردی از سوژه ها در یک تصویر وجود داشته باشد، عکس جذابیت بصری بیشتری خواهد داشت. نظریه  مذکور تعداد زوج عناصر در یک صحنه را عامل حواس پرتی می داند، چرا که بیننده نمی‌داند روی کدام سوژه تمرکز کند. تعداد فرد عناصر، طبیعی تر دیده شده و آسان‌تر به چشم می‌آید؛ اما این قانون همیشه قابل اجرا نیست! فرد ها در عکاسی در تصویر بالا شما 5 قایق می‌بینید که موجب می‌شوند تا چشم شما به سمت قایق اصلی که قایق جلوی کادر است برود. 14.کادر در کادر یک روش مؤثر دیگر برای به تصویر کشیدن عمق درون صحنه قرار دادن «کادری درون کادر عکس» است. دنبال عناصری مثل پنجره ها، طاق های قوسی شکل و شاخه های معلق بگردید تا صحنه را با آنها کادربندی کنید. دقت کنید این «کادر» الزاما نباید تمام صحنه را در برگیرد تا مؤثر باشد. کادر در کادر عکاسی 15.ترکیب بندی متقارن و مرکزی در این قانون برعکس دیگر قوانین باید سوژه را در وسط کادر قرار دهید! بعضی مواقع اگر سوژه را در وسط بگذارید نتیجه خوبی به همراه دارد. صحنه های متقارن گزینه مناسبی برای ترکیب بندی مرکزی هستند و در کادر های مربعی خیلی خوب به نظر می‌رسند. تقارن در عکاسی آن چه گفته شد قوانین ترکیب‌بندی دنیای عکاسی بود اما به خاطر سپردن تمام این مطالب کار بسیار دشواری است! در ابتدا راه یادگیری می‌توانید برای تمرین هر روزی که به عکاسی می‌روید را به یک ترکیب‌بندی اختصاص دهید؛ پس از مدتی می‌بینید که حتی به مرور این قوانین نیازی ندارید چرا که بعد از تمرین چشم شما عادت می‌کند و بدون فکر کردن به قوانین می‌توانید تصاویر خارق‌العاده‌ای ثبت کنید! هم‌چنین همیشه نباید از قوانین استفاده کرد؛ گاهی اوقات تعمداً می‌توان برای ساختار شکنی و رساندن یک مفهوم خاص قوانین را زیر پا گذاشت. امیدواریم که این مطلب به شما کمک کند تا سطح عکاسیتان ارتقا پیدا کند. .

ترکیب بندی در عکاسی چیست؟ ترکیب بندی در عکاسی به موقعیت عناصر درون کادر، نحوه چیدمان و  تعامل آنها با یکدیگر اشاره دارد؛ در واقع،  ساختار بصری تصویر شما را نشان می‌دهد. ترکیب بندی عکس شما، بر نحوه درک آن توسط دیگران تأثیر می گذارد. هنگامی که انتخاب می کنید چه چیزی را در داخل کادر قرار دهید و چه چیزی را کنار بگذارید، هر عنصر را در کجا قرار دهید و ...، صحنه ای را با دید منحصر به فرد خود ثبت می کنید؛ ترکیب بندی به این معناست که چگونه یک هنرمند داستانی را در محدوده یک قاب بیان می کند. این روزها همه یک دوربین دارند، بنابراین اینکه چگونه می‌توانید به صورت بصری از چیزی که توسط توده‌ها درست در کنار شما عکاسی می‌شود عکس بگیرید، به تمایز کارتان از سایر عکاسان کمک می‌کند. امیدواریم که این موفقیت یا کسب و کاری را که به دنبال آن هستید به دست آورید. به همین دلیل مهم است که  ترکیب بندی درست را در عکس‌های خود رعایت کنید. عناصر ترکیب 1. خطوط هنگامی که دارید این نوشته را می‌خوانید ، به طور خودکار از بالا سمت راست شروع می کنید،  سپس به سمت چپ تا انتهای خط ادامه می دهید. در عکاسی هم همین اتفاق می افتد. وقتی تصویری را می بینیم،  در واقع آن را می‌خوانیم. چشم شما از یک عنصر به عنصر دیگر به منظور مشاهده جزئیات و درک داستانی که بیان شده است،  می‌رود. اینجاست که خطوط اصلی وارد عمل می شوند: آنها چشم را در تصویر به سمت کادر و یا به سمت سوژه هدایت می‌کنند. خطوط پیشرو می‌توانند مستقیم یا منحنی باشند. به عنوان مثال، یک خط پیشرو می تواند یک جاده منحنی باشد که در کوهستان گم می‌شود یا رودخانه‌ای در تصویر شما باشد. خطوط آن‌ها بینندگان را وادار می کنند تا جاده و رودخانه را در تصویر دنبال کند. خطوط در عکاسی 2. شکل و فرم شکل و فرم عناصر دارای فرم سه بعدی دارای ارتفاع، عرض و عمق هستند. عکاسی یک نمایش سه بعدی از یک صحنه است، بنابراین در حالی که یک نقاشی ممکن است اشکال بیشتری در خود داشته باشد، یک عکس معمولاً فرم های بیشتری دارد. هر چه فرم جالب تر باشد، تصویر جالب تر است. فرم‌ها می توانند هندسی مانند یک ساختمان مستطیلی یا یک آدم به عنوان یک شخص باشند. هر شکلی حس متفاوتی به عکس های ما می‌دهد؛ به عنوان مثال، مربع ها ثبات را نشان می دهند، در حالی که دایره ها باعث می شوند به حرکت و انرژی فکر کنید.به همین دلیل است که برای عکس گرفتن از گروه یک شرکت آن‌ها را به شکل مربع یا مستطیل قرار می‌دهند، در حالی که افراد در پرتره‌های خانوادگی اغلب به صورت مثلث در کادر قرار می‌گیرند. فرم در عکاسی 3.تضاد (کنتراست) کنتراست به روشن یا تاریک بودن فضا یا سوژه در یک عکس و به سایه های سفید، سیاه و خاکستری اشاره دارد. زیبایی عکاسی این است که می توانید از سایه های سیاه و سفید برای ایجاد تصاویر قدرتمند استفاده کنید.  اما تضاد تنها در تفاوت نور نیست و می‌توانید از تضاد رنگ یا کنار هم قرار گرفتن دو سوژه متضاد (تضاد مفهومی)  استفاده کنید. تضاد در عکاسی تضاد در عکاسی 4. فضا نحوه قرار دادن فرم ها و اشکال در کنار هم فضای درون یک قاب را اشغال می‌کند. این چیدمان باعث تشکیل فضای خالی یا "منفی"  اطراف اشکال می‌شود. مهم است که طبق قانون فضا، هنگامی که در حال عکاسی از شخصی که به سمت چپ راه می‌رود هستید ، باید او را در سمت راست کادر قرار دهید (و بالعکس). اما به یاد داشته باشید که برای هر قاعده استثنایی وجود دارد، به خصوص در مورد ترکیب بندی. بنابراین اگر می‌خواهید تنش ایجاد کنید یا بیننده را تحت تأثیر قرار دهید، سعی کنید قانون فضا را زیر پا بگذارید! نکته پیچیده در مورد ترکیب بندی این است که شما باید بسته به پیامی که می‌خواهید تصویر شما منتقل کند، قوانین را اعمال کنید یا آنها را زیر پا بگذارید. فضا در عکاسی 5.رنگ رنگها، احساسات و عواطف را به عکس وارد میکنند و بر تاثیر گذاری عکیس می‌افزایند؛ اما باید مراقب باشید که با بازی رنگها، توجه را از موضوع اصلی دور نکنید. رنگ‌ها از سه بخش تشکیل شده‌اند: 1. اشباع(Saturation) 2. شدت  (Luminance) 3. رنگ (Hue) «Hue» صرفاً نام رنگ است (به عنوان مثال قرمز، آبی، سبز و غیره). «Saturation» به اشباع رنگ که در تصویر چه‌قدر باشد و «Luminance» به درخشندگی رنگ )روشن یا تیره بودن) اشاره دارد. رنگ یک نکته کلیدی برای ترکیب بندی در عکاسی است. هارمونی رنگی در اطراف ما بسیار زیاد است که می‌توان از آن بهترین استفاده را کرد. رنگ در عکاسی می توانید از رنگ های مکمل برای ایجاد کنتراست و برجسته کردن سوژه خود استفاده کنید. و شما می توانید عناصر ظاهرا نامرتبط را که از طریق یک طرح رنگ متحد شده اند، گرد هم بیاورید. یک راه خوب برای یادگیری و درک پالت‌های رنگی Adobe Color است که چرخه رنگی را برای رنگ‌های مکمل، رنگ‌های مشابه و ... به شما می‌دهد. رنگ های مکمل 6. بافت بافت به بخش قابل لمس چیزی اشاره دارد اما اجزای عکس قابل لمس نیستند پس بافت چیزی است در واقعیت احساس می‌شود. از آن می‌توانید برای ایجاد کنتراست بین دو عنصر استفاده کنید - برای مثال یکی صاف و دیگری خشن. همچنین می‌توانید از بافت برای ایجاد اشکال جالب و خطوط برجسته استفاده کنید. برای کار با بافت‌ها باید نوع و جهت نور را در نظر بگیرید؛ نور وقتی که با شدت و از کنار می آید، بر بافت تأکید می کند اما  نور ملایمی که از جلو می آید سطح را صاف نشان ‌می‌دهد. بافت در عکاسی 7. تعادل اگر ترکیب خود را به دو نیم تقسیم کنید (بالا و پایین یا چپ و راست)، آیا احساس می کنید که آنها به هم تعلق دارند؟ آیا تعداد سوژه‌ها در یک طرف بیش از طرف دیگر است؟ این سوالاتی است که باید از خود برای عکاسی بپرسید! این بدان معنا نیست که هر دو طرف عکس باید متقارن باشند اما اگر در یک طرف جسمی دارید که چشم بیننده را به خود جلب می کند، طرف دیگر باید چیزی داشته باشد که بیننده را به کل تصویر، نسبت به تصویر غالب یا بزرگتر، علاقه مند کند. تصاویر نامتعادل می تواند چشم بیننده را در یک طرف کادر نگه دارد، به جای اینکه به آن‌ها اجازه دهد که کل تصویر و سوژه اصلی را ببیند. تعادل در عکاسی 8. تناسب تناسب به اندازه اشیاء درون یک قاب اشاره دارد که با یکدیگر ارتباط دارند اما می‌توان برای اغراق نسبت ها را با تغییر زاویه دوربین تغییر داد. عکاس همچنین می‌تواند سوژه‌ها را به گونه‌ای قرار دهد که تفاوت‌ها را متناسب با فوکوس تصویر ایجاد کند. تناسب در عکاسی در مقاله بعدی درباره دیگر قانون‌های ترکیب بندی آشنا می‌شویم.

اهمیت نور در عکاسی درک نحوه استفاده بهینه از نور طبیعی و مصنوعی در هر شرایطی گام بزرگی در مسیر بهبود و تولید بهترین تصاویر ممکن خواهد بود. یک منبع نور بر همه چیز در عکاسی از جمله شخصیت، جدا کردن سوژه از پس‌زمینه، رنگ‌ها، بافت‌ها، حال و هوا و داستان تصویر تأثیر می‌گذارد! در طول این مقاله به اصول اولیه نورپردازی و  یادگیری اهمیت انواع مختلف نورپردازی طبیعی و مصنوعی می‌پردازیم. نور و تعریف عکاسی تعریف کلمه عکاسی عبارت است از «هنر یا فرآیند تولید تصاویر با عمل انرژی تابشی (نور) بر روی سطح حساس (مانند فیلم یا حسگر نوری)».حتی کلمه عکاسی از کلمات یونانی "photos" به معنای نور و "graphie" به معنای خطوط یا نقاشی گرفته شده است که با هم به معنی "نقاشی با نور" است.  نور در عکاسی به چه معناست؟  وقتی صحبت از عکاسی می‌شود، نوع نوری که استفاده می کنید مهمترین عنصر در ترکیب‌بندی هر تصویر است.  نور در عکاسی به نحوه ارتباط منبع نور -طبیعی یا مصنوعی- و نحوه ارتباط موقعیت منبع نور با سوژه شما اشاره دارد. موقعیت و کیفیت نور می‌تواند بر روی هر تعداد سوژه در تصویر نهایی شما در وضوح، تُن، احساسات و… تأثیر بگذارد. با توجه به این که چگونه نور از زاویه ها و منحنی های سوژه شما پخش می‌شود و کدام قسمت های سوژه روشن است و کدام قسمت در تاریکی است، این موارد متفاوت می‌شوند.  چه در حال عکاسی پرتره و چه از منظره باشید، بسیاری از انتخاب‌های نوری شما به ویژگی‌های سوژه و نحوه نمایش آ‌ن‌ها در عکس‌هایتان بستگی دارد. به عنوان مثال، نور سخت شدیدتر است، زوایا و سطوح را شارپ‌تر و تیز‌تر و نور ملایم سطوح را صاف‌تر نشان می‌دهد. انواع مختلف نورپردازی  دو نوع اصلی نور طبیعی و مصنوعی وجود دارد. نور طبیعی هر چیزی است که بدون دخالت انسان وجود دارد؛ بنابراین می تواند نور مستقیم خورشید در یک روز روشن، نور منتشر شده توسط یک روز ابری یا مه آلود یا حتی نور ماه در شب باشد. از طرف دیگر، نور مصنوعی اغلب می‌تواند جابجا شود و متناسب با شرایط شما تنظیم شود. در واقع تنظیم نور مصنوعی بر روی سوژه آسان‌تر از نور طبیعی است. انواع مختلفی از نورها در عکاسی وجود دارد و هر کدام جلوه‌های متفاوتی ایجاد می‌کنند. در اینجا برخی از رایج‌ترین انواع نور و نحوه استفاده از آنها آورده شده است.(به یاد داشته باشید: همیشه می‌توانید از فیلترها برای کنترل انواع مختلف نور استفاده کنید) نور طبیعی نور طبیعی  اگر می‌خواهید از نور طبیعی در عکاسی خود استفاده کنید، باید زاویه تابش خورشید و تاثیر آن بر ترکیب عکس را درک کنید. به عنوان مثال، در بیشتر ساعات روز، خورشید مستقیماً بالای سر است، بنابراین سوژه شما از بالا روشن می‌شود.  یک روز آفتابی بدون ابر باعث ایجاد سایه‌های شدیدتر می‌شود، در حالی که آسمان پر از ابر نور خورشید را پخش می‌کند تا کنتراست نور روی سوژه شما ملایم‌تر باشد. برای نور طبیعی ملایم‌تر، از نزدیک‌ترین ساعت به طلوع و غروب خورشید استفاده کنید،که به آن گلدن تایم می‌گویند؛ این اوقات از روز زمانی است که عکاسان حرفه‌ای منظره بیشتر دوست دارند عکاسی کنند. نور جلو (یا نور تخت) نور جلو یا تخت نور جلو درواقع منبع نوری است که مستقیماً در مقابل سوژه قرار می‌گیرد. وقتی که نور مستقیما جلوی سوژه قرار می‌گیرد دارای زاویه نیست و تعداد محدودی سایه ایجاد می‌شود، نور به طور یکنواخت در سراسر عکس پخش می‌شود، بدون اینکه هیچ بخشی بیشتر یا کمتر از از بقیه در معرض دید قرار گیرد. نور صاف می‌تواند برای پرتره مورد‌استفاده قرار گیرد. با این حال، این نوع نور جزئیات سوژه را به خوبی نشان نمی‌دهد اما برای متقارن نشان دادن صورت می‌توان آن را به کار گرفت. نور پس زمینه نور پس زمینه نور پس‌زمینه، منبع نوری است که پشت سوژه قرار دارد و سوژه بین نور و دوربین قرار می‌گیرد و آن را از پس زمینه جدا می‌کند. با این نور می‌توانید با سایه‌های کوتاه و بلند بازی کنید؛ تنها نقطه ضعف احتمالی عکس‌های دارای نور پس‌زمینه این است که تعادل رنگ سفید از بین می‌‌رود و در نتیجه جزئیات سوژه شما مشخص نمی‌شود. برای همین این نور هم‌چنین برای گرفتن عکس‌های سیلوئت‌ (ضدنور) مناسب است. نور ملایم نور ملایم نور ملایم برای وقتی است که منبع نور شما پراکنده باشد و تأثیر آن ظریف‌تر از منبع مستقیم نور است.  با استفاده از نور ملایم، سایه‌های با شدت کمتر و کنتراست کمتری بین تاریکی‌ها و روشنایی‌ها در عکس خود خواهید داشت. اگر در یک استودیوی عکاسی کار می‌کنید، می‌توانید از یک پنل انتشار بین منبع نور و سوژه خود استفاده کنید. اگر در خارج از خانه عکس می‌گیرید، نور ملایم به طور طبیعی در یک روز ابری رخ می دهد، زیرا ابرهای آسمان نور مستقیم خورشید را پخش می‌کنند. نور سخت نور سخت  برعکس نور ملایم یا پراکنده، نور سخت زمانی است که منبع نور شما مستقیماً به سمت سوژه باشد و باعث کنتراست و شدت بالا، سفیدی روشن و سایه تیره می‌شود و اغلب با استفاده از آفتاب ظهر ایجاد می شود.  شما همچنین می‌توانید این نوع نور را در استودیو با استفاده از نورافکن یا منبع نور دیگری که پخش نمی‌شود تولید کنید. نورپردازی حلقه ای (لوپ) نور حلقه ای نورپردازی حلقه ای تکنیک خاصی است که برای پرتره استفاده می شود.  این نام به یک حلقه از نور، دور چهره سوژه شما اشاره دارد. برای این نورپردازی،  نور خود را کمی بالاتر از سوژه و با زاویه 45 درجه قرار دهید.  می توانید با حرکت دادن نور به سمت بالا و پایین، یک حلقه بدست بیاورید و می توانید شدت سایه را با نزدیکتر یا دورتر کردن نور از سوژه تنظیم کنید. نورپردازی رامبراند نورپردازی رامبراند  نورپردازی رامبراند از نام یک نقاش هلندی به همین نام گرفته شده است، زیرا او اغلب از این الگوی نورپردازی در نقاشی های خود استفاده می کرد. نور حاشیه‌ای را می‌توان با استفاده از نور پس زمینه ایجاد کرد، جایی که نور از پشت یا بالا در زاویه قرار دارد نورپردازی رامبراند توسط یک مثلث نور بر روی گونه مشخص می شود. برخلاف نورپردازی لوپ که در آن سایه بینی و گونه با هم تلاقی نمی کنند، در نورپردازی رامبراند این سایه ها با هم برخورد می کنند، به طوری که یک مثلث کوچک از نور در وسط ایجاد می شود. برای ایجاد نورپردازی رامبراند باید سوژه عکاسی  را کمی از نور دور کنید. نور باید بالای سر سوژه باشد تا سایه بینی او به سمت پایین گونه بیفتد و دقت کنید که به چشمی از سوژه که در قسمت سایه صورت قرار گرفته نور برسد، وگرنه چشم بی روح و بی حس خواهد شد و درخشش و برق خوبی نخواهد داشت. نورپردازی گسترده نور گسترده نور گسترده برای عکاسی نوعی نورپردازی جانبی است که در آن، سمت سوژه که به دوربین نزدیک‌تر اسن روشن و سمت دورتر در سایه است.  این تکنیک باعث می‌شود طرفی که نور روی آن قرار دارد بزرگتر از طرف در سایه به نظر برسد.  سوژه خود را در یک زاویه و کمی دورتر از دوربین قرار دهید تا به این ظاهر برسید. نورپردازی کوتاه نور پردازی کوتاه  نورپردازی کوتاه تقریباً برعکس نورپردازی گسترده است.  در این حالت، سمت سوژه که نزدیک‌ترین نقطه به دوربین است، در سایه است، در حالی که دورترین سمت در نور است.  نورپردازی پروانه نورپردازی پروانه ای نورپردازی پروانه ای که گاهی اوقات پارامونت لایتینگ یا نورپردازی برتر نیز نامیده می شود که هدف از این نوع نورپردازی، ایجاد شکل یک پروانه با استفاده از سایه بینی است که در زیر آن و بالای لب ها می افتد. برای انجام این کار سوژه عکاسی خود را مستقیما زیر منبع نور قرار دهید. اینکار باعث ایجاد سایه ها در زیر گونه ها، بینی و چانه می شود. اسپلیت روشنایی (نور پردازی یک طرفه) نور پردازی یک طرفه نورپردازی یک‌طرفه همان‌طور که از نامش مشخص است، باعث تقسیم شدن چهره به دو بخش می‌شود؛ به‌طوری‌که یک سمت صورت در روشنایی و سمت دیگر در سایه قرار می‌گیرد که می‌توان با استفاده از یک رفلکتور در سمتی که تاریک است، سایه ملایم‌تری را ایجاد کرد. یان نوع نورپردازی پرتره برای دراماتیک‌ نشان دادن سوژه استفاده می‌شود که فضایی مبهم و رمزآلود ایجاد می‌کند و ازآنجایی‌که باعث برجسته شدن عضلات صورت می‌گردد، بیشتر برای عکاسی از مردان مناسب است. این نورپردازی صورت و بینی را باریک‌تر نشان می‌دهد و چون نوری که از سطح می‌گذرد بافت را برجسته‌تر می‌کند، برای پوشاندن خطوط صورت و نواقص آن گزینه مناسبی نمی‌باشد.  برای عکاسی با این الگوی نورپردازی پرتره تنها به یک منبع نور نیاز دارید که می‌توانید از نور خورشید به‌طوری‌که با حرکت کردن سوژه به نورپردازی دلخواه خود برسید و یا از یک نور مصنوعی که در سمت راست یا چپ سوژه با زاویه ۹۰ درجه قرار گرفته استفاده کنید. (برای نتیجه بهتر منبع نور را کمی به سمت پشت سر سوژه ببرید تا به سمت دیگر صورت نوری نتابد و سایه بیشتری ایجاد شود.) همچنین اگر می‌خواهید عکستان بی‌روح نباشد و کمی حس زنده‌بودن به خود بگیرد، می‌توانید از یک نور دوم باقدرت کمتر مثل یک رینگ لایت عکاسی یا سافت باکس جلوی سوژه‌تان استفاده کنید.

راه‌کار های کاهش اظطراب ناشی از جست و جوی کار آیا هنگامی که در جست و جوی شغل جدیدی هستید دچار تنش و اضطراب می‌شوید؟ شما تنها نیستید!  رقابت برای مشاغل شدید است و جستجوی شغل مناسب و دلخواهتان  می‌تواند طاقت فرسا باشد. در این مقاله، علائم هشدار دهنده‌ اضطراب که ممکن است  در هنگام جستجوی کار تجربه کنید و راه های کاهش آن را پوشش خواهیم داد. علائم هشدار دهنده اضطراب جستجوی شغل ناامیدی، اضطراب، اعصاب خوردی که در طول جستجوی شغل دلخواهتان رخ می‌دهد می‌تواند بر سلامت روان شما تأثیر بگذارد. این علائم هشدار دهنده عبارت اند از: مشکل در برخاستن از رختخواب و یا تمرکز افزایش تحریک پذیری بی علاقگی به سرگرمی های معمولی احساس درماندگی و یا بی ارزشی فضای به هم ریخته و یا کثیف اهمال کاری توجه به این نکته مهم است که این احساسات می‌تواند برای هر کسی در طول فرآیند جستجوی شغل ایجاد شود. زمانی که ادامه پیدا می‌کند و بر توانایی شما برای زندگی روزمره تأثیر می‌گذارد، موضوع مهم‌تری می‌شود! چگونه با اضطراب جستجوی شغل مقابله کنیم؟ 1.یک روال را دنبال کنید: وقتی یک شغل تمام وقت (یا حتی پاره وقت) دارید، از شما انتظار می رود که به یک برنامه پایبند باشید؛ ممکن است ساعت کاری شغل شما از ساعت 8 صبح تا 5 بعد از ظهر باشد، نکته این است که شما به آن ساعت‌ها پایبند هستید. وقتی نوبت به جستجوی شغل جدید می‌رسد، آن را به عنوان شغل خود تلقی کنید! این بدان معناست که برای ساعات مشخصی کار کنید، به طور منظم استراحت کنید و در پایان روز دیگر جست و جو نکنید. مسئله‌ای که بسیاری از جویندگان کار در طول کاریابی با آن مواجه می‌شوند این است که این مسئله به زندگی روزمره آنها وارد می شود؛ همانطور که داشتن تعادل بین کار و زندگی مهم است، مهم است که از روالی پیروی کنید که به شما امکان می‌دهد تا از زندگی خود غافل نشوید، این کار  باعث می‌شود که زمانی برای پرورش خود در خارج از "کار" از طریق معاشرت، سرگرمی ها و موارد دیگر داشته باشید. 2. شادی‌های کوچک را در برنامه خود قرار دهید: وقتی به دنبال شغل هستید، ایمیل می فرستید، درباره شرکت ها و مدیران تحقیق می کنید، ارتباطات جدید ایجاد می‌کنید و ... که می‌تواند طاقت فرسا باشد و به اضطراب تبدیل شود. همانطور که در طول روز با وظایف خود دست و پنجه نرم می‌کنید، برخی از شادی‌های کوچک را که انگیزه شما را حفظ می‌کند، در برنامه خود بگذارید؛ این شادی‌ها می‌تواند به جستجوی شغل شما مرتبط یا نامرتبط باشد: خواندن یک فصل از یک کتاب جدید. ارتباط با شخصی در صنعت خود در لینکدین رسیدن به سطح جدیدی در Duolingo برای یادگیری زبان جدید. هر کاری که می تواند برای شما شادی هر چند کوچک داشته باشد را در برنامه خود قرار دهید! 3. به یاد داشته باشید که پذیرفته نشدن شما شخصی نیست. وقتی دنبال شغل جدیدی می‌گردید ممکن است بارها در رزومه یا مصاحبه‌های کاری رد شوید. اگرچه در نظر گرفتن این موضوع سخت است، اما عوامل و متغیرهای زیادی – خارج از کنترل شما – وجود دارد که بر افرادی که مدیران استخدام می‌کنند تأثیر می‌گذارند. به این ترتیب، فقط به این دلیل که شما رد شدید، به این معنی نیست که تیم شما را دوست نداشته  یا شما توانمند نیستید! به جای گفتن چیزهایی مانند "من چه کار اشتباهی انجام می دهم؟" در عوض، هر تعامل با شرکت ها را به عنوان فرصتی برای یادگیری در نظر بگیرید. همچنین یادآوری این نکته می تواند کمک کند که هر «نه»،ُ شما را یک قدم به «بله» نزدیکتر می‌کند.  4. همه تخم مرغ های خود را در یک سبد قرار ندهید! وقتی فرصتی پیدا می کنید که ظاهراً با چیزی که به دنبالش هستید مطابقت دارد، هیجان زده شدن و شروع به خیال پردازی در مورد آن آسان است. فرض کنید به دور سوم فرآیند مصاحبه می رسید؛ در این مرحله شما ممکن است مصاحبه را در جای دیگری کنسل کنید زیرا ایمان دارید که مصاحبه‌ای که به دور سوم رسیده است به نتیجه خواهد رسید، اما نباید این کار را کنید! همانطور که قبلا ذکر شد، عوامل بی شماری وجود دارد که بر تصمیم گیری مدیران تاثیر می‌گذارد، یک اصل را همیشه به یاد داشته باشید: به یک شرکت متعهد نشوید مگر اینکه از طریق یک پیشنهاد شغلی به شما متعهد شده باشد. عملکرد با انعطاف پذیری و سازگاری به شما این امکان را می دهد که با وجود ناامیدی که در جستجوی کار ایجاد شود، انگیزه خود را حفظ کنید. 5. هر روز کارهایی که موجب آرامشتان می‌شود انجام دهید هنگامی که برای خودتان در طول روز  وقت می‌گذارید، مهم است که در فعالیت‌هایی شرکت کنید که سیستم عصبی شما را آرام کند و به شما انرژی دهد. در حالی که ممکن است وسوسه شوید که وارد شبکه های اجتماعی شوید، این کار را نکنید! در اینجا چند جایگزین بهتر وجود دارد: به پیاده روی، دویدن یا دوچرخه سواری در طبیعت بروید. به موسیقی یا پادکست گوش دهید. یک کتاب را رنگ کنید یا بخوانید. با دوستان و خانواده ارتباط برقرار کنید. مدیتیشن کنید. یک پازل یا سودوکو را کامل کنید. بازی های رومیزی انجام دهید. 6. استراتژی خود را تغییر دهید. اگر استراتژی فعلی شما همچنان موجب اظطراب شما می‌شود، چیزی را تغییر دهید. برای مثال، شاید تمام روز در خانه نشستن برای شما مفید نباشد و در کافی شاپ یا پارک بهتر کار کنید،  شاید رزومه شما جذابیت نوشتاری نداشته باشد؛  سعی کنید یک نویسنده رزومه استخدام کنید یا از همکار خود بخواهید آن را بررسی کند. احساس گیر افتادن در طول جستجوی شغل  یک امر معمولی است که می‌تواند منجر به اضطراب شود؛ تطبیق یا تغییر استراتژی خود می‌تواند به کاهش برخی از این موارد کمک کند تا بتوانید در طول  این فرآیند احساس قدرت کنید. ۷- کمک بخواهید. اگر متوجه شدید که تلاش‌های شما جواب نمی‌دهد و نمی‌دانید که باید چه کار کنید،  کمک بخواهید. اضطراب جستجوی کار بسیار رایج است و نباید به تنهایی با آن روبرو شوید؛ تماس با یک درمانگر را در نظر بگیرید که می‌تواند به شما در کشف راه‌های جدید برای تجربه این سفر کمک کند و در بین اطرافیان خود می‌توانید با دوستان و خانواده صحبت کنید. امیدواریم که این مطلب به شما در کاهش اظطراب ناشی از پیدا کردن کار کمک کرده باشد؛ به یاد داشته باشید که همواره به توانایی‌های خود اعتماد داشته باشید و خود را دست کم نگیرید چرا که با اعتماد به خود می‌توانید به خواسته‌های خود دست یابید.